سهم مطالعه نهج البلاغه خطبه ۵۸ تا ۵۴ ┄═❁✦❀•••🌿🌺🌿•••❀✦❁═┄ 📜 : (در سال ۳۸ هجری، پس از ماجرای حکمیّت و شنیدن شایعات فراوان در نکوهش خوارج فرمود: ) 🔹خبر از آينده شوم خوارج ♦️"سنگ حوادث و بلا بر شما ببارد، چنانکه اثری از شما باقی نگذارد، آيا پس از ايمانم به خدا و جهاد کردنم در رکاب رسول خدا به کفر خويش گواهی دهم؟ اگر چنين کنم گمراه شده و از هدايت شدگان نخواهم بود. پس به بدترين جايگاه رهسپار شويد و به راه گذشتگان بازگرديد. آگاه باشيد، به زودی پس از من به خواری و ذلّت گرفتار می شويد و شمشير برّنده بر شما مسلّط می گردد و به استبدادی دچار خواهيد شد که برای ديگر ستمگران راه و رسم حکومت قرار خواهد گرفت. می گويم : سخن امام(علیه السلام) که فرمود: «وَلابَقِیَ مِنْکم آبرٌ» سه گونه روايت شده است: اوّل - آن گونه که ما آورده ايم، آبِرٌ، از باب «يأبرالنّخل» به معنای اصلاح کننده آمد. دوم - «آثِر» نقل شد يعنی بازگوکننده حديث و اين نقل به نظر من بهتر است، گويا امام(علیه السلام) می فرمايد: از شما خبردهنده ای باقی نماند. سوم - «آبز» با «ز» نيز روايت شد به معنای هلاک شونده، پرش کننده، که به هلاک شونده «آبز» گويند." ┄═❁✦❀•••🌿🌺🌿•••❀✦❁═┄ 📜 : (در سال ۴۰ هجری، روزهای آخر عمر شریف خود در نکوهش و هشدار کوفیان فرمود) 🔹خبر از سلطه ستمگری بی باك ♦️آگاه باشيد، پس از من مردی با گلوی گشاده و شکمی بزرگ، بر شما مسلّط خواهد شد که هر چه بيابد می خورد و تلاش می کند آنچه ندارد به دست آورد او را بکشيد، ولی هرگز نمی توانيد او را بکشيد. آگاه باشيد، به زودی معاويه شما را به بيزاری و بدگويی من وادار می کند. بدگويی را به هنگام اجبار دشمن اجازه می دهم که مايه بلندی درجات من و نجات شماست، امّا هرگز در دل از من بيزاری نجوييد که من بر فطرت توحيد تولّد يافته ام و در ايمان و هجرت از همه پيش قدم تر بوده ام. ┄═❁✦❀•••🌿🌺🌿•••❀✦❁═┄ 📜 : ( برخی این خطبه را به آغاز سال ۳۷ هجری نسبت به تحرکات معاویه در بصره، در یکی از روزهای جنگ صفین نسبت می دهند) 🔹ياد مبارزات دوران پيامبر (صلی الله علیه وآله وسلم) در صفين ♦️در رکاب پيامبر خدا(صلی الله علیه و آله) بوديم و با پدران و فرزندان و برادران و عموهای خود جنگ می کرديم، که اين مبارزه بر ايمان و تسليم ما می افزود و ما را در جادّه وسيع حقّ و صبر و بردباری برابر ناگواری ها و جهاد و کوشش برابر دشمن ثابت قدم می ساخت. گاهی يک نفر از ما و ديگری از دشمنان ما مانند دو پهلوان نبرد می کردند و هر کدام می خواست کار ديگری را بسازد و جام مرگ را به ديگری بنوشاند. گاهی ما بر دشمن پيروز می شديم و زمانی دشمن بر ما غلبه می کرد. پس آنگاه که خدا راستی و اخلاص ما را ديد، خواری و ذلّت را بر دشمنان ما نازل و پيروزی را به ما عنايت فرمود، تا آنجا که اسلام استحکام يافته، فراگير شد و در سرزمين های پهناوری نفوذ کرد. به جانم سوگند، اگر ما در مبارزه مثل شما بوديم، هرگز پايه ای برای دين استوار نمی ماند و شاخه ای از درخت ايمان سبز نمی گرديد. به خدا سوگند، شما هم اکنون از سينه شتر خون می دوشيد و سرانجامی جز پشيمانی نداريد. ┄═❁✦❀•••🌿🌺🌿•••❀✦❁═┄