ادمین یار نهضت(هر محب علی یک کانال)
✍🏻 بازنویسی تاریخ زندگی امیرالمؤمنین علی (علیه السلام) به صورت داستانی از زبان ایشان 📃 قسمت صد و شصتم 🔹دست خدا با جماعت است [ در گفت‌وگویی با خوارج، دربارهٔ کافر نشدن کسانی که مرتکب گناه می‌شوند، توضیحاتی دادم و از آنان پرسیدم:] 🔻اگر چنین می‌پندارید که من خطا کرده و گمراه شده‌ام، پس چرا همهٔ امت محمد صلی‌الله‌علیه‌و‌آله را به گمراهی من گمراه می‌دانید و خطای مرا به حساب آنان می‌گذارید و آنان را به گناهی که من مرتکب شده‌ام، کافر می‌شمارید؟ شمشیرهای خود را بر روی دوش نهاده‌اید و بر سر بی‌گناه و گناهکار فرود می‌آورید و گناهکار و بی‌گناه را با هم مخلوط می‌کنید و همه را یکی می‌پندارید؟! 🔻شما می‌دانید که رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌و‌آله کسی را که مرتکب «زنای مُحصَنه» شده‌ بود، سنگسار کرد؛ ولی سپس بر او نماز خواند و میراثش را به خانواده‌اش داد! قاتل را قصاص کرد؛ ولی میراث او را به خانواده‌اش بازگرداند. دست دزد را بُرید و زناکار غیر مُحصَنه را تازیانه زد؛ ولی سهم آنان را از غنائم داد و اجازه داد با زنان مسلمان ازدواج کنند. پس رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌و‌آله آنها را به سبب گناهانشان کیفر می‌داد و حدود الهی را بر آنان جاری می‌ساخت؛ اما از سهمی که اسلام برایشان معیّن کرده‌بود، محرومشان نمی‌کرد و نام آنها را از دفتر اهل اسلام نمی‌زدود. 🔻شما بدترین مردم هستید؛ یعنی از کسانی هستید که شیطان به هر سو بخواهد، آنان را می‌کشاند و گمراه و سرگردان می‌سازد! در آیندهٔ نزدیک، دو گروه با دو موضع متفاوت در برابر من، هلاک می‌شوند: دوستی که در دوستیِ من افراط کند و این افراط او را از راه حق دور سازد و دشمنی که در کینه‌توزی با من افراط کند و دشمنی با من او را از حق دور سازد. بهترین مردم در قبال من کسانی هستند که راه میانه را برگزینند؛ پس همراه آنان باشید و از آنها جدا نشوید! همواره با جماعت باشید که دست خدا با جماعت است و از تفرقه بپرهیزید؛ زیرا کسانی که از جماعت کناره‌گیری کنند، طعمهٔ شیطان می‌شوند؛ مانند گوسفندی که از گله جدا می‌افتد و طعمهٔ گرگ می‌شود! 🔻آگاه باشید، کسی که مردم را به شعار «تفرقه و جدایی» دعوت کند بکُشید؛ هر چند زیر عمامهٔ من باشد. اگر به آن دو نفر [ ابوموسی و عمرو‌بن‌عاص ] اجازهٔ داوری دادم، تنها برای این بود که آنچه قرآن زنده کرده، زنده سازند و آنچه قرآن میرانده‌ است، بمیرانند. زنده کردن قرآن این است که دست وحدت به هم دهند و به حُکم آن عمل کنند و میراندن قرآن جدا‌شدن از احکام آن است. پس اگر قرآن ما را به‌سوی آنان بکشاند، از ایشان پیروی می‌کنیم و اگر آنان را به جانبِ ما رهنمون شد، باید از ما اطاعت کنند! 🔻من کار نادرستی نکرده‌ام و شما را در کارتان فریب نداده و به اشتباه نینداخته‌ام. رأی بزرگان شما بر این قرار‌گرفت که دو نفر را برای داوری انتخاب کنند. ما هم از آنها پیمان گرفتیم که از حُکم قرآن تجاوز نکنند؛ اما افسوس که آنها عقل خویش را از دست دادند و حق را ترک کردند، با اینکه آن‌ را به خوبی می‌دیدند و چون ستمگری با هواپرستی آنها سازگار بود، با ستم همراه شدند. ما پیش از داوری ظالمانه‌شان با آن‌ها شرط کردیم که به عدالت داوری کرده و بر اساس حق حکم کنند؛ اما به آن پایبند نماندند. 📚منابع: ۱. نهج‌البلاغه، خطبهٔ ۱۲۷ 📗 علی علیه السلام از زبان علی علیه السلام ↩️ ادامه دارد...
1.1هزار مشاهده