خداوند که از همان ابتدا بشر را ساکن موقتی در دنیا معرفی میکند که چند صباحی بیشتر در این دنیا زندگی نخواهد کرد و از همان ابتدا آنرا از حقیقتی اجتناب ناپذیر بنام آگاه میکند. مرگی که از همان بدو تولد با انسان همراه است و بمثابه سایه ای دنباله رو اوست و لحظه ای او را رها نخواهد کرد تا موعد مقرر! پس چرا خیلیها نمیتوانند با این حقیقت کنار بیایند و از خوف یا بهتر است بگویم از خوف سرنوشت حتمیشان لحظـہ اے آرام ندارند؟! چه چیز باعث شده که بشر نتواند با این حقیقت پس از سالهای طولانی زندگی کنار بیاید و آنرا بپذیرد؟!