كسى كه خود را فراموش كرده است ، دنيا و آخرتش هر دو را از دست داده است ، چنين كسى اهل دنيا هم نيست ، زندگى دنيا هم براى او لذت بخش نيست . مشاغل و آرزوهاى دنيوى و خواسته هاى نفسانى ، انسان را مبتلاى به مرض غفلت مى كند كه از توجه به ملکوت ، و سير و سلوك روحانى و نيل به لقاء الله باز مى ماند. خداوند سبحان در سوره والشمس يازده بار قسم ياد فرمود،و جواب قسم اين كه: قد افلح من زكاها و قد خاب من دساها رستگار كسى است كه نفس را تزكيه كرد و پاك گردانيد و نااميد و زيانكار شد كسى كه نفس را گم كرد و از دست داد و در پى اصلاح و تزكيه آن برنيامد. ------------------ در محضر عارفان(ایتا، سروش ،روبیکا) @aflaakyaan