آیت الله شیخ محمد شاه ابادی، بسیار اهل عبادت بود و حدود ۴ تا ۵ ساعت عبادت آشکار داشت و این غیر از اذکاری که دائم بر لب داشت. در وقت سحر و نیز بین الطلوعین با حضور قلب به عبادت مشغول بود.............او یا به مطالعه مشغول بود یا به تفکر و عبادت و نوشتن. استاد فیاضی، از شاگردان ایشان نقل می کند، روزی درس در مسجد حجتیه بود و شاگردان دیرتر از استاد به جلسه درس آمده بودند و استاد به نماز ایستاده بود. ما از ورودی که روبروی محل نماز خواندن ایشان بود، وارد شدیم و در محل درس که پشت سر ایشان بود به انتظار نشستیم و فکر می کردیم که استاداز ورود ما باخبر شده است، اما استاد با اتمام نماز اول دوباره به نماز ایستاد. بعد فهمیدیم که ایشان آن قدر در یاد خدا و توجه به حضرت حق تعالی غرق بوده اند که حتی ورود شاگردان را متوجه نشده بودند. گلشن ابرارج12ص624، 623 ------------------ در محضر عارفان(ایتا، سروش ،روبیکا) @aflaakyaan