استمرار خط جهاد در زندگی در زندگینامه‌ی آن امام عالی‌مقام، سخن از حوادث گوناگون و بی‌ارتباط با یکدیگر و تأکید بر مقام علمی و معنوی و قدسی آن سلاله‌ی پیامبر(ص) و نقل قضایای خاندان و اصحاب و مباحثات علمی ...، بدون توجه به خط جهاد مستمری که همه‌ی عمر سی‌وپنج ساله‌ی امامت آن بزرگوار را فراگرفته بوده است، ناقص می‌ماند. ❖ چرا حضرت امام صادق(ع)به «مفضّل» می‌فرماید: امر امامت این جوانک را فقط به اشخاص مورد وثوق بگو؟ و به «عبدالرحمن بن حجاج» به جای تصریح به کنایه می‌گوید: زره بر تن او راست آمده است؟ و به یاران نزدیک چون «صفوان جمّال» او را به علامت و نشانه معرفی می‌کند؟ و چرا بالاخره در وصیت‌نامه‌ی خود، نام فرزندش را به عنوان وصی پس از نام چهار تن دیگر می‌آورد که نخستین آنان «منصور عباسی» ... است؛ چنان‌که پس از ارتحال آن حضرت، جمعی از بزرگان شیعه نمی‌دانند جانشین آن بزرگوار، همین جوان بیست ساله است ؟ .... ❖ اینها و صدها حادثه‌ی پرمعنی در زندگی موسی‌بن‌جعفر(ع) هنگامی معنی می‌شود که ما آن رشته‌ی مستمری را که از آغاز امامت آن بزرگوار تا لحظه‌ی شهادتش ادامه داشته، مشاهده کنیم. این رشته، همان خط جهاد و مبارزه‌ی ائمه(علیهم‌السّلام) است که در تمام دوران دویست‌وپنجاه ساله ... استمرار داشته... « مفضل بن عمر گويد: خدمت امام صادق(ع) بودم كه ابو ابراهيم (موسى بن جعفر ع) وارد شد و او جوانى بود. امام فرمود وصيت او را بپذیر و امر امامت را با هر كدام از اصحابت كه مورد اطمينانست در ميان گذار» ‎كافی، ج ۱ ص ۳۰۸ ح۴ ------------------ در محضر عارفان(ایتا، سروش ،روبیکا) @aflaakyaan