گنجینه‌ی شکسته‌ی پرماجرا، زمین تاریخ‌دان خاکی بی‌ادعا، زمین اینگونه‌اش مبین که سرش گرم گردش است آتش به سینه دارد و آشوب‌ها زمین صد کوه غم به شانه گرفته‌ست و رود رود هم‌ناله با کسی‌ست ولی بی‌صدا زمین با این شتاب می‌رود اما نمی‌رسد هی دور تازه می‌زند از ابتدا زمین گاهی شکسته قامتش از غصه‌ای عظیم لرزیده شانه‌اش ز غم اولیا زمین گاهی زبان گشوده به نفرین بنده‌ای گاهی به لطف کرده کسی را دعا زمین روزی که دیر نیست، دهان باز می‌کند شاهد برای هرچه صواب و خطا زمین سنگینی گذشته‌ی من با دلت چه کرد؟ بیرون بریز خاطره‌های مرا، زمین! #زهرا_علیشاهی #دوره_اول_آفتابگردانها #ما_همه_آفتابگردانيم @Aftab_gardan_ha