🔻برخی ابعاد عزاداری در هیئت‌های ما ضعیف است 🔻چرا «روضۀ حماسی» و «روضۀ ولایی» نمی‌خوانیم؟! 🔻 عزاداری سیدالشهدا(ع) و مکتب امام‌خمینی(ره)- ۳ 🔸 یک ابعادی در هیئت‌های ما ضعیف است و این تقصیر خودمان است؛ مثلاً اینکه ما «روضۀ حماسی» و «روضۀ ولایی» نمی‌خوانیم. گاهی روضه‌ها و نوحه‌های ما صرفاً جنبۀ عاطفی پیدا می‌کنند و از جنبۀ حماسی دور می‌شوند. 🔸 جملاتی نظیرِ «شمشیرش را برداشت» در خیلی از روضه‌ها و نوحه‌های ما نیست! ما باید بگوییم که زینب(س) به حماسۀ برادرش افتخار کرد و فرمود: «ما رأیتُ الا جمیلاً» 🔸 تأثّر حضرت زینب(س) از شهادت اباعبدالله(ع) بیشتر از این جهت بود که «او برادر زینب است» یا اینکه «او امام‌زمانِ زینب است»؟ معلوم است که بُعد عاطفۀ خواهر و برادری هم در اینجا هست ولی زینب(س) بیشتر از این جهت که امام‌زمانش به‌شهادت رسیده، متأثر شده بود. حالا ببینید ما چقدر در نوحه‌ها و روضه‌های خودمان به این معنا پرداخته‌ایم؟! 🔸 شما اگر این مفهوم عمیق را در نوحه‌ها و روضه‌ها بیاورید، می‌بینید که مردم خیلی بیشتر متأثر می‌شوند و سوگواری می‌کنند، چون همۀ این مخاطبان، یک احساس خاصی نسبت به امام‌زمان خودشان دارند. 🔸 ما خیلی از رجزها را در روضه‌ها و نوحه‌ها نیاورده‌ایم و بیشتر به بُعد عاطفی پرداخته‌ایم؛ آن‌هم بُعد عاطفیِ منهای حماسه! البته این بُعد هم زیباست، اما محور عاشورا «ولایتمداری» و «فدای ولیّ خدا شدن» است، در عاشورا چیزی فراتر از جهاد، پدید آمد؛ به‌همین دلیل مقام شهدای کربلا بالاتر از شهدای دیگر است. ‌ 👤 علیرضا پناهیان 🔻برنامۀ جهان‌آرا- ۹۸.۶.۶