رستمی.:
💝هر روز یک صفحه
💝💝 از قرآن کریم
💝💝💝سوره عبس
💝💝💝💝صفحه ۵۸۵
💝💝💝💝💝بهمراه ترجمه
💝💝💝💝به نیابت از
💝💝💝 امام زمان (عج)
💝💝جهت سلامتی و
💝 تعجیل در ظهور ش
🌸🌸🌸بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
🌸🌸به نام خداوند بخشنده مهربان
عَبَسَ وَتَوَلَّىٰ (1)
چهره در هم کشيد و روى گردانيد; (1)
أَنْ جَاءَهُ الْأَعْمَىٰ (2)
که آن نابينا نزد وى آمد. (2)
وَمَا يُدْرِيكَ لَعَلَّهُ يَزَّكَّىٰ (3)
و چه چيز تو را آگاه مى سازد؟ شايد او [با شنيدن سخنت] پاک شود; (3)
أَوْ يَذَّكَّرُ فَتَنْفَعَهُ الذِّكْرَىٰ (4)
يا متذکّر گردد و تذکّر سودش دهد. (4)
أَمَّا مَنِ اسْتَغْنَىٰ (5)
امّا آن کس که خود را [از ارشاد] بى نياز مى بيند، (5)
فَأَنْتَ لَهُ تَصَدَّىٰ (6)
تو به او مى پردازى; (6)
وَمَا عَلَيْكَ أَلَّا يَزَّكَّىٰ (7)
در حالى که پاک نشدن او، [گناهش] بر تو نيست. (7)
وَأَمَّا مَنْ جَاءَكَ يَسْعَىٰ (8)
و امّا آن کس که شتابان نزد تو آمد، (8)
وَهُوَ يَخْشَىٰ (9)
در حالى که [از خدا] مى ترسيد، (9)
فَأَنْتَ عَنْهُ تَلَهَّىٰ (10)
تو از او تغافل مى کنى. (10)
كَلَّا إِنَّهَا تَذْكِرَةٌ (11)
چنين مکن; همانا اين آيات وسيله تذکّر است. (11)
فَمَنْ شَاءَ ذَكَرَهُ (12)
پس هر که بخواهد آن را به خاطر بسپارد. (12)
فِي صُحُفٍ مُكَرَّمَةٍ (13)
[اين آيات] در صحيفه هايى ارجمند است; (13)
مَرْفُوعَةٍ مُطَهَّرَةٍ (14)
که بلند مرتبه و پاکيزه اند. (14)
بِأَيْدِي سَفَرَةٍ (15)
در دست سفيرانى [قرار دارد] (15)
كِرَامٍ بَرَرَةٍ (16)
گرامى و نيکوکردار. (16)
قُتِلَ الْإِنْسَانُ مَا أَكْفَرَهُ (17)
مرگ بر اين انسان [سرکش] که چقدر کفران پيشه است! (17)
مِنْ أَيِّ شَيْءٍ خَلَقَهُ (18)
او را خداوند از چه چيز آفريد؟ (18)
مِنْ نُطْفَةٍ خَلَقَهُ فَقَدَّرَهُ (19)
او را از نطفه اى آفريد و برايش اندازه قرار داد. (19)
ثُمَّ السَّبِيلَ يَسَّرَهُ (20)
سپس راه را براى او آسان کرد. (20)
ثُمَّ أَمَاتَهُ فَأَقْبَرَهُ (21)
آن گاه او را بميراند و به قبرش برد. (21)
ثُمَّ إِذَا شَاءَ أَنْشَرَهُ (22)
بعداً هر وقت بخواهد وى را برمى انگيزد. (22)
كَلَّا لَمَّا يَقْضِ مَا أَمَرَهُ (23)
حقّا که هنوز آنچه را خدا به او فرمان داده به انجام نرسانده است. (23)
فَلْيَنْظُرِ الْإِنْسَانُ إِلَىٰ طَعَامِهِ (24)
پس انسان بايد به طعام خود نظر کند; (24)
أَنَّا صَبَبْنَا الْمَاءَ صَبًّا (25)
که ما آب (باران) را چنان که بايد فرو ريختيم، (25)
ثُمَّ شَقَقْنَا الْأَرْضَ شَقًّا (26)
سپس زمين را چنان که بايد شکافتيم، (26)
فَأَنْبَتْنَا فِيهَا حَبًّا (27)
و دانه در آن رويانديم، (27)
وَعِنَبًا وَقَضْبًا (28)
و درخت انگور و سبزيجات، (28)
وَزَيْتُونًا وَنَخْلًا (29)
و درخت زيتون و خرما، (29)
وَحَدَائِقَ غُلْبًا (30)
و بوستان هاى پر درخت، (30)
وَفَاكِهَةً وَأَبًّا (31)
و ميوه و مرتع، (31)
مَتَاعًا لَكُمْ وَلِأَنْعَامِكُمْ (32)
که براى شما و براى دام هايتان مايه بهرهورى است. (32)
فَإِذَا جَاءَتِ الصَّاخَّةُ (33)
پس وقتى که آن صيحه کر کننده در رسد; (33)
يَوْمَ يَفِرُّ الْمَرْءُ مِنْ أَخِيهِ (34)
روزى که آدمى از برادرش مى گريزد، (34)
وَأُمِّهِ وَأَبِيهِ (35)
و از مادر و پدرش، (35)
وَصَاحِبَتِهِ وَبَنِيهِ (36)
و از همسر و پسرانش، (36)
لِكُلِّ امْرِئٍ مِنْهُمْ يَوْمَئِذٍ شَأْنٌ يُغْنِيهِ (37)
هر فردى از آنان در آن روز گرفتارى اى دارد که براى او بس است. (37)
وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ مُسْفِرَةٌ (38)
چهره هايى در آن روز درخشان اند، (38)
ضَاحِكَةٌ مُسْتَبْشِرَةٌ (39)
خندان و شادمان اند. (39)
وَوُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ عَلَيْهَا غَبَرَةٌ (40)
و چهره هايى هستند که در آن روز بر آنها غبار [غم ]نشسته; (40)
تَرْهَقُهَا قَتَرَةٌ (41)
و سياهى [ذلّت] آنها را فراگرفته است. (41)
أُولَٰئِكَ هُمُ الْكَفَرَةُ الْفَجَرَةُ (42)
اينان همان کافران بدکرداراند. (42)