در بین فرزندان بنی هاشم تنها به حضرت علی اکبر علیه‌السلام لقب (نَارِئُ القُرَی) داده‌اند. و این لقب به کسی گفته می‌شد که بر بام خانه خود، شعله آتشی را بر می‌افروخت تا اگر مستمندی یا بیچاره‌ای و یا مهمانی که پناه ندارد، به سمت شعله‌های کرامت بیاید و پای سفره اطعام و مهمان نوازی‌اش بنشیند. و این شخص، به قدری هیزم میهمان نوازی اش را زیاد می کرد که هر فقیر و درمانده‌ای از دورترین نقطه آن را می‌دید و نظرش را جلب می‌کرد.