#حکمت 94 #نهج_البلاغه وَ سُئِلَ عَنِ الْخَيْرِ مَا هُوَ؟ فَقَالَ لَيْسَ الْخَيْرُ أَنْ يَكْثُرَ مَالُكَ وَ وَلَدُكَ، وَ لَكِنَّ الْخَيْرَ أَنْ يَكْثُرَ عِلْمُكَ وَ أَنْ يَعْظُمَ حِلْمُكَ وَ أَنْ تُبَاهِيَ النَّاسَ بِعِبَادَةِ رَبِّكَ؛ فَإِنْ أَحْسَنْتَ حَمِدْتَ اللَّهَ وَ إِنْ أَسَأْتَ اسْتَغْفَرْتَ اللَّهَ؛ وَ لَا خَيْرَ فِي الدُّنْيَا إِلَّا لِرَجُلَيْنِ، رَجُلٍ أَذْنَبَ ذُنُوباً فَهُوَ يَتَدَارَكُهَا بِالتَّوْبَةِ، وَ رَجُلٍ يُسَارِعُ فِي الْخَيْرَاتِ. و درود خدا بر او، فرمود: (از امام پرسيدند «خير» چيست فرمود) خوبى آن نيست ڪه مال و فرزندت بسيار شود، بلڪه خير آن است ڪه دانش تو فراوان، و بردبارے تو بزرگ و گران مقدار باشد، و در پرستش پروردگار در ميان مردم سر فراز باشى، پس اگر ڪار نيڪى انجام دهى شڪر خدا به جا آورے، و اگر بد ڪردے از خدا آمرزش خواهى. در دنيا جز براى دو ڪس خير نيست. يڪى گناه‌ڪارے ڪه با توبه جبران ڪند، و ديگر نيڪوڪارے ڪه در ڪارهاے نيڪو شتاب ورزد.