🔘تنهایی امام صادق علیه السلام ✅عَنْ عَنْبَسَةَ بْنِ مُصْعَبٍ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ الله عليه السّلام یَقُولُ: أَشْکُو إِلَی الله عَزَّ وَ جَلَّ وَحْدَتِی وَ تَقَلْقُلِی بَیْنَ أَهْلِ الْمَدِینَةِ حَتَّی تَقْدَمُوا وَ أَرَاکُمْ وَ آنَسَ بِکُمْ ، فَلَیْتَ هَذِهِ الطَّاغِیَةَ أَذِنَ لِی فَأَتَّخِذَ قَصْراً فِی الطَّائِفِ فَسَکَنْتُهُ وَ أَسْکَنْتُکُمْ مَعِیَ وَ أَضْمَنَ لَهُ أَنْ لَا یَجِیءَ مِنْ نَاحِیَتِنَا مَکْرُوهٌ أَبَداً. ✅از عنبسة بن مصعب روایت است که امام صادق سلام الله علیه فرمود ؛ از تنهایی و پریشانی خود در میان مردم مدینه به خدا شکایت می‌کنم ، تا زمانی که شما [ شیعیانِ کوفه و...] می‌آیید و شما را میبینم و انس می‌گیرم. ای کاش این ظالمِ سرکش [ منصور دوانیقی ] مرا رها می‌کرد تا در طائف حصاری سنگی بنا کنم و به همراه شما در آن ساکن شوم و به او ضمانت می‌دادم که هرگز از جانب ما هیچ گزندی به او نخواهد رسید. 📚 الكافي ج ۸ ص ۲۱۵ @ahadithenabe