◀️ متن صوت شماره هفتم: مداومت بر وضو أصبغ بن نُباتَه از مهم‌ترین و نزدیک‌ترین اصحاب حضرت علی علیه السلام نقل کرد که حضرت امیرالمؤمنین علیه‌‌السلام فرمودند: ♦️زمانی بر مردم خواهد آمد که چند گناه بزرگ و عمل زشت در بین آنها پدید می‌‌آید: 1- کارهای زشت آشکار می‌‌گردد و معمولی می‌‌شود. 2- پرده‌‌های عفت و شرم و حیا پاره می‌‌گردد. 3- زنا کاری و تجاوزهای ناموسی علنی می‌‌شود. 4- اموال یتیمان را حلال می‌‌شمارند و می‌‌خورند. 5- رباخواری شیوع پیدا می‌‌کند. 6- کم‌‌فروشی می‌‌کنند. 7- شراب را به اسم نبیذ (آبجو) حلال شمرده و می‌‌خورند. 8- رشوه را به عنوان هدیه و شیرینی می‌‌گیرند. 9- به نام امانتداری، خیانت می‌‌نمایند. 10- مردها خود را به شکل زنان، و زنان خود را به صورت مردها در می‌‌آورند. 11- به احکام و دستورات نماز بی‌‌اعتنائی می‌‌کنند. 12- حج خانه خدا را برای غیر خدا(ریا و یا تجارت) بجا می‌‌آوردند. ♦️سپس حضرت ادامه دادند: عاقبت و کیفر این زشتی‌‌ها این است که خداوند آنها را از فیوضات خود محروم می‌‌کند، تا جائی که ماه (شوال) برای آنها مخفی می‌‌شود، بطوری که گاهی ماه دو شبه دیده می‌‌شود (که معلوم می‌‌شود روز عید فطر را به عنوان ماه رمضان روزه گرفته‌‌اند با اینکه روزه آن حرام بوده است) و گاهی شب اول رمضان مخفی می‌‌شود، که دو روز آن را روزه نگرفته و به عنوان آخر ماه شعبان می‌‌خورند و روزعید فطر را به خیال آخر ماه رمضان روزه می‌‌گیرند. در این روزگار باید ترسید از اینکه خداوند به طور ناگهانی آنها را کیفر کند(مانند زلزله و طوفان و سیل). چرا که به دنبال آن کارهای زشت، بلاها مردم را فرا می‌‌گیرد، تا جائی که کسانی صبح سالم هستند، ولی شب مرده و در دل خاک و قبر آرمیده‌‌اند و گاهی شب سالمند و بامدادان جزء مردگان هستند. وقتی چنین روزگاری پیش آمد، لازم است انسان همیشه وصیت کرده باشد، که مبادا بلائی بر او فرود آمده و بدون وصیت بمیرد، و واجب است نماز را در اول وقت آن بخواند، چون ممکن است تا آخر وقت زنده نباشد. هر یک از شما آن زمان را درک کرد، بدون وضو نخوابد و اگر برایش امکان دارد همیشه با وضو باشد، چرا که ترس آن است که مرگ ناگهانی برسد، لذا خوب است با وضو باشد که روح او با طهارت خدا را ملاقات نماید. من شما را ترساندم اگر بترسید، و آگاه نمودم اگر آگاه گردید و شما را پند دادم اگر پند گیرید. پس در پنهانی و آشکار، از خدا بترسید و مبادا کسی از شما بمیرد، مگر اینکه مسلمان باشد، زیرا هر کس به جز اسلام آئینی داشته باشد، از او پذیرفته نیست و در آخرت زیان کار است. فَإِذَا کَانَ ذَلِکَ الزَّمَانُ وَجَبَ التَّقَدُّمُ فِی الْوَصِیَّةِ قَبْلَ نُزُولِ الْبَلِیَّةِ وَ وَجَبَ تَقْدِیمُ الصَّلَاةِ فِی أَوَّلِ وَقْتِهَا خَشْیَةَ فَوْتِهَا فِی آخِرِ وَقْتِهَا فَمَنْ بَلَغَ مِنْکُمْ ذَلِکَ الزَّمَانَ فَلَا یَبِیتَنَّ لَیْلَةً إِلَّا عَلَى طُهْرٍ وَ إِنْ قَدَرَ أَنْ لَا یَکُونَ فِی جَمِیعِ أَحْوَالِهِ إِلَّا طَاهِراً فَلْیَفْعَل‏ فَإِنَّهُ عَلَى وَجَلٍ لَا یَدْرِی مَتَى یَأْتِیهِ رَسُولُ اللهِ لِقَبْضِ رُوحِهِ وَ قَدْ حَذَّرْتُکُمْ إِنْ حَذَرْتُمْ وَ عَرَّفْتُکُمْ إِنْ عَرَفْتُمْ وَ وَعَظْتُکُمْ إِنِ اتَّعَظْتُمْ فَاتَّقُوا اللهَ فِی سَرَائِرِکُمْ وَ عَلَانِیَتِکُمْ وَ لا تَمُوتُنَّ إِلَّا وَ أَنْتُمْ مُسْلِمُونَ وَ مَنْ یَبْتَغِ غَیْرَ الْإِسْلامِ دِیناً فَلَنْ یُقْبَلَ مِنْه‏ وَ هُوَ فِی الْآخِرَةِ مِنَ الْخاسِرِینَ. 📗 منبع: بحارالانوار، جلد 96(در برخی نرم‌‌افزارها جلد93)، صفحه 303.