🟨 عنايت رضوي، عنايت خاصّي است و اين سرزمين به طور ويژه از اين عنايات خاص برخوردار است. هرچه كه در اين كشور داريم از پرتو الطاف عليّ‌بن‌موسي‌الرّضا عليه‌آلافُ‌التهيّة‌و‌الثّناء هست. الْحَمْدُ لِلّٰهِ رَبِّ الْعالَمِينَ.
🟨 اميدواريم خدای متعال توفيق درك و شكر اين نعمت بزرگ را به ما عنايت كند و از خوان معارف رضوی بيشتر بهره‌مند شويم و با منابعي مثل عيون اخبار‌الرّضا كه بيانات آن بزرگوار را به طور تخصّصي جمع‌آوری كرده‌اند، رابطهٔ نزديك‌تري برقرار كنيم و با حقايق بلندی كه حضرت رضا عليه‌السّلام به‌سبب موقعيّت ويژه‌ای كه در آن قرار گرفتند، امكان طرح آن برايشان فراهم شد و امامان پيشتر چنين فرصتی برايشان فراهم نبود، بيشتر آشنا شويم.
🟨 امیدواریم خداوند هم شناخت معارف رضوی و هم ارتباط صميمی و محبّت عميقِ توأم با يگانگی و فانی شدن در آن حضرت را روزی ما بفرمايد. كليد اين پیوند و یگانگی هم رسيدنِ به مقام رضاست. كليد ارتباط با آن بزرگوار و شاهراه وصل شدنِ به حقيقت رضوی، راه يافتنِ به مقام رضاست.
🟨 درمورد مقام رضا مفصّل خدمتتان صحبت كرده‌ام؛ چه در مباحثی كه در شرح كتاب مصباح‌الهدی داشتیم، چه در شرح كتاب شراب طهور و چه به مناسبت‌های ديگر که در رابطه با حضرت رضا عليه‌السّلام صحبت كردیم. در اين زمينه مطالب فراوانی خدمت شما عرض شده و در سایت اهل ولاء در دسترستان است.
🟨 در سجدهٔ زيارت عاشوراء به خداوند عرض می کنیم: اَللّٰهُمَّ لَکَ الْحَمْدُ حَمْدَ الشّٰاکِرِینَ عَلیٰ مُصٰابِهِمْ. خدایا تو را شكر، حمد شاکران به خاطر اين مصائبی كه بر اهل‌بيت عليهم‌السّلام وارد شد. حمد، آن هم حمد شاكران، در مصيبت اهل‌بيت عصمت و طهارتی كه جان ما هستند و همهٔ وجود ما در جذبهٔ محبّت آنهاست. چطور ممكن است انسانی به خاطر مصائبی كه بر محبوب و معشوقش وارد شده است، شكر و حمد به‌جا بياورد!؟ و اَلْحَمْدُ لِلّٰهِ عَلىٰ عَظِيمِ رَزِيَّتِى! خدا را شكر! به خاطر عزای بزرگی كه من به آن مبتلا شدم. يعنی اين مصيبت كه بر آنها وارد شد، في‌الواقع مصيبت من بود، رزيه، سوگ و عزایی برای من بود. اینها جلوه‌های قلّهٔ مقام رضاست. اینکه شرایط زندگی انسان به کام باشد و او شکر کند، خوب است؛ شکرِ در نعمت خیلی خوب است؛ اینکه انسان قدر بداند؛ بداند که چه چیز ارزشمندی به او عطا شده است و عطاکنندهٔ این هدیه چه حقیقت نازنینی بوده است، و به هر دو لحاظ شاکر باشد؛ هم شکر نعمت و هم شکر مُنعِم را به‌جا بیاورد، خیلی ارزشمند است. امّا افق بلندتر مقام رضا جایی است که انسان مبتلا، مصیبت‌زده و عزادار است و خدا را بر آن مصیبت و عزا شُکر می‌گزارد و می‌گوید اَلْحَمْدُ لِلّٰهِ عَلىٰ عَظِيمِ رَزِيَّتِى! ارتباطِ با حقیقت رضوی و دلدادگیِ به علیّ‌بن‌موسی‌الرّضا علیه‌السّلام، راه رسیدن به این قلّهٔ بلند است.
🟨 کسی که با امام رضا علیه‌السّلام صمیمی و یگانه شود، کم‌کم بویی از این کمالات از او استشمام می‌شود. کسی هم که از این حقایق بهره‌مند باشد؛ یعنی در منازل رضا سِیر کند، به حقیقت رضوی واصل و با امام رضا علیه‌السّلام مرتبط می‌شود. مقام رضا از بلندترین مقامات در سِیر معنوی انسان و از مرتفع‌ترین قلّه‌های کمال انسانی است و چه سعادت بزرگی است که انسان به این مقام راه پیدا کند. رسيدنِ به قلّهٔ مقام رضا كار اوليای بزرگ خداست و لذا اگر گاهي از خدا دلخور می‌شويم و يا از خدا گله می‌كنيم، که با رضا همخوانی ندارد، خيلی از خودمان مأيوس نشويم، چون ما طفل راهیم و تا مقام اولیاء راه درازی در پیش داریم. ما طفل این راهیم و در این مسیر داریم تاتی‌تاتی می‌کنیم و سعی می‌کنیم راه رفتن را یاد بگیریم. لذا اگر بعضی وقت‌ها زمین هم خوردیم، خلاف انتظار و حادثهٔ غیر منتظره‌ای نیست. بچّه‌ای که راه رفتن بلد نیست و تازه می‌خواهد راه رفتن را یاد بگیرد، لازمهٔ راه‌رفتن یادگرفتنش، زمین خوردن هم هست. لذا اگر زمین خوردیم، زانوی غم به بغل نگیریم و مأیوس نشویم و نگوییم ما به درد این راه نمی‌خوریم و اهل این مسیر نیستیم، دیدی من اوقاتم از خدا تلخ شد! دیدی بعد از این همه وقت، از خدا گله کردم! بدانیم که مقام رضای مطلق مال چهارده معصوم صلوات‌الله‌علیهم‌اجمعین است؛ حتّی سایر انبیای الهی علیهم‌السّلام در تمامیّت این راه نبوده‌اند و گاهی نزد خدا گله کرده‌اند.
🎤 استاد مهدی طیّب، ۲۳ خرداد ۱۴۰۱
┈┉┅━❀🏴❀━┅┉
@ahlevela