امام علی(ع) در خطبه‌ی ۲۳۳ در قالب یک خطبه‌ی کوتاه، مهم‌ترین معیارها و شاخصه‌های جامعه‌ی فاسد و نابسامان را چنین بیان می‌کند: «وَ اعْلَمُوا رَحِمَکُمُ اللَّهُ أَنَّکُمْ فِی زَمَانٍ الْقَائِلُ فِیهِ بِالْحَقِّ قَلِیلٌ وَ اللِّسَانُ عَنِ الصِّدْقِ کَلِیلٌ وَ اللَّازِمُ‏ لِلْحَقِ‏ ذَلِیلٌ‏ أَهْلُهُ مُعْتَکِفُونَ عَلَى الْعِصْیَانِ مُصْطَلِحُونَ عَلَى الْإِدْهَانِ فَتَاهُمْ عَارِمٌ وَ شَائِبُهُمْ آثِمٌ وَ عَالِمُهُمْ مُنَافِقٌ وَ [فَارِئُهُمْ‏] قَارِنُهُمْ مُمَاذِقٌ لَا یُعَظِّمُ صَغِیرُهُمْ کَبِیرَهُمْ وَ لَا یَعُولُ غَنِیُّهُمْ فَقِیرَهُم‏»؛ خدا شما را رحمت کند، بدانید که در روزگارى به سر می‌برید که گویندگان حق اندک، زبان‌ها از راست‌گویى ناتوان و حق‌مداران بی‌ارزش‌اند؛ مردمش گرفتار گناه، و با بی‌تفاوتی و سازش‌کارى همراه‌اند؛ جوانانشان بد اخلاق، و پیرانشان گنه‌کار؛ دانشمندانش دو رو و منافق و سخنرانشان(قاریانشان) چاپلوس‌اند؛ خردسالانشان بزرگان را احترام نمی‌کنند؛ و توانگرانشان مستمندان را دست‌گیری نمی‌کنند. https://eitaa.com/ahlghalam