1️⃣6️⃣4️⃣ #نکات تفسیری📚 اگر كسی به ديگری ستم كرد مثل آن است كه در درون منزل خود چاه بدبو حفر كرد كه همواره خود در آن چاه بدبو متأذّی است، گاهی رائحهٴ بد اين چاه هم به عابر می‌رسد. ولی خود را در آن چاه بدبو دفن كرده است. يا اگر كسی كار خير كرد مثل آن است كه در منزل خود بوستانی غرس كرد كه خود دائماً در آن گلستان است، گاهی هم بوی خوب گل به بيگانه می‌رسد. ممكن نيست كسی بتواند به ديگری ستم بكند، اين عقلاً محال است و آيات هم تأييد می‌كند. هيچ ممكن نيست كسی بتواند به ديگری ظلم بكند. چون انسان همين كه تصميم گرفت خود را تيره كرد همين كه متخلّق شد به درنده خويی در نهانش يك سبُعی پروراند. همين كه به زبان و دست و جوارح آورد خود را يك ديو مجسّم كرده است، آنگاه بالعرض به ديگری می‌رسد. اصلاً ممكن نيست كسی به ديگری بتواند مكر كند ﴿لا يحيق المكرُ السّيّيء إلاّ بأهله﴾ نه اينكه انسان هم می‌تواند به خود مكر كند، هم به ديگری. هم به خود بد كند هم به ديگری. اصلاً ممكن نيست كسی به ديگری بد كند. انسان اگر با نقشه ديگری را از صحنه خارج كرد، خود را به جهنّم برد، ديگری را از يك متاع دنيا بيرون برد. ممكن نيست كسی بتواند به ديگري ستم بكند : «ظلمت نفسی» ناظر به اين است؛ نه اينكه نقشهٴ بد يك مقدارش به خود آدم آسيب می‌رساند، يك مقدار به ديگری. اين مثل آتش سوزی دنيايی نيست كه اگر دو نفر در يك خانه شريك بودند كسی خانه را آتش بزند كه هم مال خودش را بسوزاند هم مال ديگری را. 🔸@marefateelahi🔹