«به بهانه مناظره تلویزیونی آقایان درخشان و غنی نژاد» 🔹نظریه ای در ارتباطات هست به نام جریان دو مرحله ای ارتباطات «Two-step flow of communication». این نظریه اجمالا می گوید که پیام رسانه ای مستقیما به مردم نمی رسد بلکه رهبران فکری «opinion leaders» آن پیام ها را تسویه، بازنگری، اصلاح، متناسب، هدفمند و .... کرده و به مخاطب تحویل می دهند. به نظر می رسد این نظریه تا زمانی که ارتباطات اجتماعی به صورت حقیقی برقرار باشد، مخاطبان عام هنوز به مراجع فکری و اساتید مراجعه کنند و همچنین مقوله «پرسش» و «اعتراف به ندانستن» در میان مخاطبان وجود داشته باشد، دوام دارد. اما اکنون ارتباطات مردم کاهش پیدا کرده، مراجعه به اساتید کم شده و اساسا خیلی پرسش نمی کنند چون بمباران داده و اطلاعات یک خودعالم پنداری در میان آن ها ایجاد کرده است. در این شرایط باید از نظریه های دیگری تبعیت کرد؛ نظریه ای که میزان درستی و نادرستی آن پیام رسانه ای را به فهم و ادراک مردم از شرایط جامعه گره می زند. به عبارت دیگر، دورانی که افرادی بیایند و پیام رسانه ای را برای مخاطبان و توده تفسیر کنند گذشته است. مخاطب پیام را با زمینه های اجتماعی، سیاسی و اقتصادی خود تفسیر می کند؛ با آن چیزهایی که تجربه کرده است. 🔹فارغ از اینکه برنده مناظره اساتید اقتصاد در برنامه جهان آرا که بود و یا چه آسیب ها و قوت هایی داشت، باید گفت مناظره در قاب رسانه ملی و یک رسانه جمعی بنام تلویزیون پخش شده است. تلاش رهبران فکری (اساتید، فعالان فضای مجازی، اندیشمندان عرصه اقتصاد و .... ) که بعد از مناظره در حال تحلیل مناظره و اعلام برنده یا بازنده هستند، خیلی قابل تقدیر بود اگر ما همچنان از نظریه جریان دو مرحله ای ارتباطات تبعیت می کردیم. اما مخاطبی که منتظر ثبت نام خوردو است، درباب هزینه اجاره مسکن می اندیشد، گرانی گوشت را روزانه لمس می کند، در بورس سرمایه خود را باخته است و به طور کل در انتهای زنجیره، نتیجه دیدگاه های اقتصادی، فلسفه اقتصاد و مبانی اقتصاد را لمس می کند، برنده و بازنده را در همان ابتدا و میانه برنامه تلویزیونی انتخاب کرده است. @ahmad_olyaei