#یادداشت 📌مقاومت؛ فرهنگی یا سیاسی ✍ احمد اولیایی 🔻این روزها شاهد مقاومت کم نظیر مردم غزه در مقابل جنایات هولناک و ظالمانه رژیم صهیونسیتی هستیم. این «مقاومت» از چند حیث قابل مطالعه ست؛ 🔸اول. این مقاومت، یک کنش است. بعبارتی یک فعل است نه انفعال. مقاومت در اینجا صبر منفعل به معنای پذیرش ظلم و ترس از ظالم نیست بلکه اساسا ایستادگی همراه با امید و تلاش برای تغییر صحنه است. مقاومت به معنای تحمل صرف و صبر بر مصیبت چندان آورده ندارد، بلکه مقاومت فعال می تواند پیش برنده باشد. امید، حرکت، پویایی، برنامه ریزی، پیش روندگی از جمله شاخصه های مقاومت فلسطینیان به خصوص در جنگ اخیر غزه می باشد. 🔸دوم. این مقاومت فرا مذهبی و حتی فرادینی است. شاید در نگاه اول، مردم اهل سنت فلسطین در حال مقاومت هستند اما وقتی نگاه کلان تری داشته باشیم خواهیم دید که از شیعیان لبنان تا یمن در این مقاومت نقش مستقیم ایفا می کنند. فارغ از نقش های مستقیم، حضور میلیون ها انسان غیر مسلمان در تظاهرات ضد اسرائیلی این ایام در کشورهای مختلف نشان از فرادینی بودن و انسانی بودن این مقاومت دارد. لذا این مقاومت، موجب انسجام و همدلی و وحدت دینی و انسانی می شود، جایی که نه تنها مسلمانان بلکه بسیاری از انسان ها این مقاومت را می ستایند. 🔸سوم. این مقاومت فرهنگی نیز هست. فرهنگ غرب همیشه در حال استعمارکردن و اشغال کردن است. گاهی با تفکر مدرن غربی خویش به دنبال اشغال ذهن هاست و گاهی با تحرکات نظامی در حال اشغال سرزمین هاست. مقاومت مردم فلسطین و اینک جهانیان در برابر اسرائیل، نوعی مقاومت فرهنگی در برابر آن تفکر غربی است که می خواهد همه اذهان و همه سرزمین ها برای وی باشد. این مقاومت، فقط حفظ سرزمین را برای انسان مقاوم به ارمغان نمی آورد بلکه حفظ هویتی ملی-مذهبی و اندیشه ای را نیز برای انسان مقاوم تسهیل می کند. فارغ از مصائبی که مردم غزه دچار شده اند، اکنون هیمنه فرهنگی اسرائیل و به تبع آن غرب، شکسته شده است و این یعنی تکمیل مقاومت نظامی با مقاومت فرهنگی که اگر به طور کامل رخ دهد، علاوه بر استقلال فکری استقلال سرزمینی و حاکمیتی را نیز به همراه دارد. انتشار در مجله الکترونیکی اخوت؛ https://eitaa.com/okhowahmag/454 @ahmad_olyaei