#اخلاق_انتخاباتی ❓مرز میان نقد و تخریب کجاست؟ 🔹 متأسفانه، رویه معمول در کارزارهای سیاسی این است که آنچه که به نام «نقد» انجام می‌گیرد، فقط بیان «نقاط منفی» است و بیشتر جنبه عیب‌جویی دارد تا نقد. 🔹 عیب‌جویی، یعنی فردی در رفتار و سیره و زندگی مؤمنین دقت کرده و تلاش نماید عیوب آن‌ها را احصاء کند تا در موقعیتی به نقل آن عیوب پرداخته و چهره‌ای منفی از برادر دینی خود ارائه کند؛ چهره ای که مملو از عیوب بوده و از هیچ ظرفیت مثبتی برخوردار نیست. این روش، همان عمل زشتی است که در روایات به‌عنوان «طلب عثرات المؤمنین و عوراتهم» از آن تعبیر می‌شود. 🔹 در کافی شریف روایاتی وارد شده که نزدیک‌ترین حالت یک نفر به وضعیت «کفر» را آن صورتی می‌داند که فردی خطاها و لغزش‌های برادر دینی خود را احصاء می‌کند تا او را سرزنش نموده و مورد عتاب قرار دهد. 🔹 اما نقد به معنای «کشف حال» و «تشخیص واقعیت» است که می‌تواند ضعف‌ها و قوت‌ها را آشکار نماید. اما آنگاه که فقط ضعف‌ها برجسته می‌شود، عنوان «نقد» صدق نکرده و به آن عیب‌جویی اطلاق می‌شود. 🔹 با این اوصاف، نقد برای عرصه انتخابات ضروری است، اما عیب‌جویی و تخریب شخصیت مؤمن، بداخلاقی و حرام می‌باشد. 📚 الکافی، ج ۲، ص ۳۵۴ #انتخابات