♦️ منازعه ترانزیت دریای سیاه در جنگ اوکراین
#تحلیل_کوتاه
🔹 یکی از مهم‌ترین اهرم‌های فشار روسیه بر اوکراین، اخلال در مسیر ترانزیتی این کشور از طریق دریای سیاه است. یکی از اهداف کرملین در مرحله اول نبرد، تکمیل اشغال مناطق ساحلی اوکراین بود که ناکام ماند. پیشروی روسیه در خرسون متوقف شد و نتوانست بر اودسا مسلط شود.
🔸 روسیه برای تداوم پیشروی از دریا با محدودیت‌هایی روبروست. از یک‌سو ریسک بروز حملات تصادفی در محدوده آب‌های سرزمینی رومانی و بلغارستان وجود دارد. از سوی دیگر ممکن است ترکیه که تاکنون سعی کرده موضع میانه‌ای بین مسکو و کی‌یف داشته باشد، بیشتر به سوی حمایت از اوکراین تحریک شود.
🔸 بنابراین روسیه ممکن است به جای نزدیکی ناوهایش به سواحل اوکراین، نسبت به مین‌گذاری مناطق نزدیک به آب‌های سرزمینی اوکراین اقدام کند. اقدامی که از یک‌سو امکان برائت و مسئولیت‌گریزی را برای مسکو بیشتر فراهم می‌کند و از سوی دیگر تأثیر منفی روانی و رسانه‌ای آن بر اوکراین شدید خواهد بود.
🔸 ارتش اوکراین نیز با توجه به اهمیت حفظ مجرای ارتباط این کشور با آب‌های آزاد، راهکارهای مختلفی را در پیش گرفته است. تقویت گروه‌های شبه‌نظامی برای نبرد چریکی در خرسون، وادارسازی نیروهای روسی به عقب‌نشینی از میکولایف و حملات تاکتیکی به کشتی‌های روسی در دریای سیاه از این موارد هستند.
🔸 حفظ نقش اوکراین در تأمین غلات یکی از مهم‌ترین اولویت‌های مشتریان کی‌یف است. افزایش قیمت گندم و تورم قیمت نان در اروپا و آمریکا، این کشورها را به تدبیر طرحی برای حمایت از عبور کشتی‌های اوکراینی از دریای سیاه و تسهیل نقل‌وانتقال کالا واداشته است.
🔸 دولت‌های غربی تاکنون سعی کرده‌اند از دیپلماسی عمومی برای فشار رسانه‌ای بر روسیه بهره برده و مسکو را مسئول اصلی افزایش قیمت گندم معرفی کنند. چنانچه دبیرکل سازمان ملل نیز در این خصوص به کرملین هشدار داد. اما آنان نیز نسبت به مواجهه مستقیم با روسیه حتی با هدف حمایت از کشتی‌رانی اوکراین اجتناب دارند.
🔁 مطالب مرتبط:
↙️ جنگ پس از سقوط ماریوپل
#قائمون