🔻وعده های عمرانی، پیگیری امور اجرایی و دخالت در وظایف دولتمردان، نشانه ی عوامفریبی و قانون ندانیِ برخی داوطلبان!*
چکیده) رها نمودن رسالت اصلی و ماموریت کلان حاکمیتی پیرامون دو امر مهمّ «قانونگذاری» و «نظارتی» و همزمان پرداختن به حواشی و صَرف وقت در امور نامرتبط با وظایف نمایندگان. ایجاد مزاحمت های بی مورد و دائم برای ماموران، مسئولان، مدیران و دخالت های بیجا در حیطه ی کاریِ دیگر کارگزاران حکومتی و دولتمردان. خود، اعضای دفتر و منسوبان را «فراتر از قانون»فرض کردن و پا را از گلیم و محدوده ی معین شده بیرون نهادن، مخصوصا برای مواردی همچون عزل، نصب و جابجایی استانداران، فرمانداران، بخشداران، شهرداران و متعاقبا جازدن فامیلان ناکارآمد، هواداران ناکاربلد و ماستمالانِ کم خِرد در پُست های خُرد و کلان. امر و نهی از موضع بالا به پائینیان، بی ادبی نسبت به ولیّ نعمتان، نشست و برخاست با منحرفان!، زمین خوران و «جیب پُران»!، آنهم در وقت مخصوص و فرصت محدود برای حضور در صحن علنی و یا دفاع از ارکان و آرمان های بلند ایرانیان و در نهایت تضعیف موقعیت مجلسیان، تخریب منزلت نمایندگان و بهم ریختن نظم و انضباطِ حاکم بر دیگر سازمان ها و ارگان های انقلاب اسلامی ایران و..، کم ترین ضربه ی وارده و ضرر و زیان ناشی از ورود وکلا به حیطه ی وظیفه ای و ماموریتیِ دیگر سازمان های کشوری و حاکمیتی، در سطوح مختلف ملّی و منطقه ای بوده که با توجه به موج سواری های برخی داوطلبانِ ناآگاهِ جدیدالورود به میادین رقابتی و عوامفریبی آگاهانه ی عده ای از نامزدانِ دارای سوابق نمایندگی در دادن وعده های نامعقول و انتشار مکاتبات قبلیِ نامربوط به مسئولیت های اداری و البته جهت جلب توجه بیشتر رأی دهندگان عزیز و هموطنان گرامی برای دوری از این کم دانانِ انتخاباتی، مواردی را تقدیم می نماییم.
۱) واقعیت آن است که عده ای از داوطلبان غیرمتعهد و ناپایبند به اصول اخلاقی و اسلامی، و البته مشهور به زیاده روی در اقدامات فراقانونی، گفتار و رفتارهای محافظت نشده! و افراطی، با سوءِ استفاده از شرایط حاکم بر مناطق شهری و روستایی و بعضا کمبودهای ناشی از فشارهای بین المللی در جلوگیری از ورود سرمایه و سرمایه گزاری به بازارهای داخلی و در نتیجه توسعه نیافتگیِ مورد انتظار و توقعِ ایرانیان عاشورایی، همزمان با ورود به میادین انتخاباتی، اقدام به طرح وعده های فاقد وجاهت قانونی و غیر مرتبط با جایگاه نمایندگی می نمایند که نه تنها اجازه ی ورود به آن را ندارند بلکه به دلایل مختلفی خیانت در امانت محوله و خروج از وظایف متعلقه محسوب گردیده و همین امر نیز بهترین دلیل در عدم شایستگیِ ایشان برای پوشیدن ردای وکالت و نمایندگی از ملت بحساب می آید.
۲) وقتی نامزدی اعلام می کند که مثلا می خواهد:
-برای مردم حوزه ی انتخابیه کارخانه های متعدد تولیدی و شرکت و شهرک های متنوع صنعتی تاسیس نموده.
-بیکاران را در شغل های نام و نان دار به کار گمارده و دغدغه های همشهریانش را با جادو، جنبل و توصیه های جِن گیران! مرتفع کنه.
-«تونل»های عریض و طویلی به درازای کوهستان های اطراف محل سکونت شان حفر کرده و راه های «مالروِ» ایلاتی، ییلاقی و قشلاقی را به جاده های چند طرفه ی ارتباطی، آنهم با آخرین امکانات روزِ جهانی تبدیل کرده.
-زمین های کشاورزی و محصولات دیمی و باغی را با بهره گیری از ریزدانه های «اَتُمی» و انرژی «هسته»ای به ثَمَردهی و افزایشِ چند برابریِ توانِ طبیعی وادار و نتیجتا با همین «طرح»، نخبگان را به حوزه ی انتخابیه باز گردانیده.
-محله ای «روستایی» که با زورِ دعوا و مرافعه ی زیاد، تازگی نام «بخش» را بخود دیده، به «شهرستانی» در حد و اندازه ی «کشورِ»برخوردارِ اروپایی ترفیع مقام داده!.
-و با مدارک متعدد تحصیلیِ سطوح عالیه ای مانند پُرفسوری!، استادی و دکتری، که معلوم هم نیست کِی، کجا و چگونه موفق به دریافتش شده!، دانشگاه های پزشکی و رشته های سطحِ اولِ کشوری را در همان منطقه ی فاقد دانش آموز و دانشجو راه اندازی فرماید!.
… آنهم در حالی که می داند، حتی در صوت وجود امکانات و اجازه ی قانونگذار، نه توان ایجاد و عُرضه ی انجامش را دارد و نه، «جایگاه» و «پایگاهی» بین مسئولان و تصمیم گیران حاکمیت و حکومت داشته.
…در این صورت به نظر شما، غیر از ناامید کردن مردمان، مغبون نمودن هموطنان و پراکندن گَرد و غُبارِ دلزدگی بر سر و رویِ همشهریان، نتیجه ای بدنبال خواهد داشت آیا!؟.
یادمان باشد):
الف)تا وقتی افراد «خوش باور» و «ساده داور»ی بین مردم خوب ما پیدا می شوند که وعده های دروغین این قبیل «طناب بازان»! را باور نموده و در حمایت از آنان سنگ تمام می گذارند.
ب)عده ای زیر نام احزاب سیاسیان، مذهبیان و یا هیات رزمندگان، ایثارگران، روحانیان، مدّاحان، معتمدان و گروه های مورد اعتماد