اشتباه تاریخی در ترجمه و مفهوم خوانی یکی از آیات کریمه قرآن کریم در بخش پایانی آیه 17 و تمام آیه 18 سوره زمر چنین می خوانیم: ... فَبَشِّرْ عِبَادِ (17) الَّذِينَ يَسْتَمِعُونَ الْقَوْلَ فَيَتَّبِعُونَ أَحْسَنَهُ... (18) اکثریت قریب به اتفاق مترجمان محترم، این آیه را به این صورت ترجمه و مفهوم خوانی کرده اند: به بندگان من بشارت بده؛ همان کسانی که (انواع) سخنان را می‌شنوند و از نیکوترین آنها پیروی می‌کنند. با این ترجمه و ارائه چنین مفهومی، بسیاری از جوانان مسلمان بر آن هستند که طبق نظر قرآن کریم، باید تمام سخنان اعم از سخنان درست و نادرست را شنیده و بعد از آن، سخن و نظر صحیح را انتخاب کنند و از آن اتّباع و پیروی کنند. در حالی که در این آیه کریمه، "الـ" در کلمه «الْقَوْلَ»، از نوع عهد ذهنی بوده و مراد از «الْقَوْلَ» قرآن کریم است. همچنین ضمیر «ه» در کلمه «أحسَنَه» جانشین مفعول مطلق تأکیدی بوده و این بخش از آیه در اصل به این صورت بوده است: فیتبعونَ أحسَنَ الاِتِّباع. با این وضعیت، آیه مذکور دارای چنین مفهومی خواهد بود: به بندگانم بشارت بده، همانها که به آیات قرآن کریم گوش فراداده و از آن به نیکوترین شکل تبعیت و پیروی می کنند. بنابراین نباید با چنین مفهوم نادرستی، عموم مسلمانان و جوانان را به مطالعه، بررسی و تحلیل تمام سخنان و نوشته ها وداشت؛ چراکه همگان با توجه به عدم برخورداری از ابزارها و مهارت های علمی مختلف، قادر به تشخیص سِره از ناسِره نیستند و ممکن است در دام اباطیل گرفتار شوند. به نظر می رسد استماع تمام اقوال حق و باطل فقط باید توسط خواص، خبرگان و نخبگان جامعه صورت گیرد؛ چراکه مجهز به معلومات علمی مختلف می باشند. این مطلب را جایی دیدم جالب بود نظر اساتید بزرگوار چیست؟