اکنون که همه چیز رو به ویرانی می‌رود، و ظلم وستم حکم فرماست، و قحطی و محرومیت جان‌ها را به ستوه آورده، و کفر و طغیان ریشه دوانده، به کدام امید و آرزو دلخوش کرده و معطّلِ کدام وعده مانده‌ایم، که از پروردگارِ عالم دوای دردهای بی‌درمانمان را تقاضا نمی‌کنیم؟! تو طبیب دل بیمار منی یا صاحب الزمان ادرکنی