❌ ما و سوریه: هفت نکته از سخنان امروز رهبر انقلاب
۱. رهبر انقلاب صراحتاً دفاع از هر کشور در برابر تجاوزات و تهاجمات خارجی را وظیفه‌ی نیروهای نظامی و ارتش آن کشور خواندند و عقب‌نشینی و نمایش ضعف از سوی ارتش سوریه را مهم‌ترین عامل در غلبه‌ی نیروهای مهاجم، اشغال و تصرّف سوریه، از دست رفتن استقلال و تهدید حاکمیت سرزمینی سوریه دانستند.
۲. رهبر انقلاب در سخنان خود بر هیچ یک از اتهاماتی که در روزهای اخیر حتی از سوی نیروهای هوادار جبهه مقاومت به بشار اسد نسبت داده شده، صحّه نگذاشتند. تنها در جایی که به طبیعی بودن فراز و فرودها و توالی پیروزی‌ها و شکست‌ها اشاره کردند، این موضوع را برجسته کردند که نباید در برابر شکست‌ها و ناکامی‌ها ناامید و سرخورده شد؛ بلکه تلویحاً گفتند که باید ایستاد و جنگید و مقاومت کرد. شاید این تنها فرازی از سخنان ایشان بود که به می‌توان به اسد مرتبط دانست.
۳. عطف به موارد ۱ و ۲ در جایی از سخنان خود اشاره به هشدارهای مکرّری کردند که از شهریورماه، دستگاه‌های امنیتی ایران به مقامات سوری داده بودند. ایشان در این مورد نیز ابراز عدم اطمینان کردند که داده‌های هشدارآمیز ایران به دست مقامات عالی و ذی‌ربط سوری رسیده باشد و تلویحاً به امکان نوعی هم‌دستی و توطئه در رده‌هایی از مقامات سیاسی و نظامی سوریه با پروژه‌ی مهاجمان و اشغالگران اشاره کردند.
۴. تأکید رهبری بر «جوانان غیور سوری» به عنوان نیروی رهایی‌بخش سوریه که با ایمان و وطن‌دوستی کشورشان را از شرّ مهاجمان بیگانه و تروریست‌های داخلی نجات خواهند داد، در واقع اشاره به «نیروهای دفاع ملّی سوریه» (قوات الدفاع الوطنی) بود که به بسیج سوریه نیز معروف است. این گروه شاخه‌ای از نیروهای مسلّح سوریه است که غالباً از نیروهای داوطلب مردمی در سال ۲۰۱۲ تشکیل شده و نقش مهمی در آزادسازی و پاکسازی مناطق تصرّف‌شده‌ی سوریه داشته است.
«نیروهای دفاع ملّی سوریه» با هدف اولیه مبارزه با داعش و سایر گروه‌های تروریستی فعال در کشور سوریه با ابتکار و تیزبینی سردار شهید سلیمانی و دیگر فرماندهانی نظیر سردار شهید همدانی تشکیل و سازماندهی شد و تعداد اعضای آن در اوج نبردها بیش از ۱۰۰ هزارنفر تخمین زده شده است. امروز اما تعداد آن‌ها بسیار محدودتر شده، اما با توجه به سابقه‌ای که در دفاع از خاک و مردم سوریه برجا گذاشته، در شرایط کنونی نیز به مثابه یک نیروی مردمی پتانسیل نیروگیری و فعالیت گسترده‌ای برای آن متصوّر است.
۵. رهبر انقلاب بر خلاف برخی از مقامات فعلی و سابق ایران، از تعامل با مهاجمان تروریستی که اکنون قدرت را به دست گرفته و در صدد تشکیل دولت جدید سوریه هستند، صحبتی نکردند. بلکه فحوای کلام ایشان بر قیام و مبارزه و مقاومت مردم سوریه در برابر دولت‌های مهاجم خارجی، اشغالگران صهیونیست و تروریست‌های مسلّح که دمشق را تصرّف کرده‌اند، دلالت می‌کرد.
۶. رهبر انقلاب در سخنان خود روایت سومی را مطرح کردند که نشان می‌دهد از هر دو سمت سوریه و ایران، اصل مسأله‌ی کمک محلّ بحث نبوده، بلکه ممتنع بودن شرایط انضمامی میدان، امکان کمک‌رسانی را مختل کرده است:
«ما در همین شرایط دشوار هم آماده بودیم [کمک کنیم]. این‌جا به من آمدند گفتند که همه‌ی امکاناتی که برای سوری‌ها امروز لازم است ما آماده کرده‌ایم و آماده‌ایم که برویم. آسمان‌ها بسته بود، زمین بسته بود، رژیم صهیونیستی و آمریکا هم آسمان سوریه را بستند، هم راه‌های زمینی را بستند، امکان نداشت. این‌جوری است قضایا. انگیزه‌ها اگر چنانچه در داخل آن کشور به حال خود باقی می‌ماند و می‌توانستند در مقابل دشمن حرفی داشته باشند دشمن آسمانشان را هم نمی‌توانست ببندد، راه زمینی را هم نمی‌توانست ببندد. می‌شد بهشان کمک کرد.»
این کلام ایشان به روشنی با هردو روایت غالب در رسانه‌های داخلی و خارجی متفاوت است.
در روایت اول، اسد از درخواست مستقیم برای کمک نظامی و لجستیکی از ایران امتناع کرده و ایران هم نمی‌توانسته بدون مطالبه‌ی رسمی و صریح حکومت سوریه اقدام به کمک کند.
در روایت دوم، ایران علی‌رغم درخواست مستقیم و صریح اسد، از کمک به سوریه استنکاف کرده است.
هم‌چنین بین خطوط سخنان رهبری در این فراز می‌توان سرزنش ارتش سوریه و وادادن زودهنگام آنان را نیز دید، که اگر بدون مقاومت عقب‌نشینی نمی‌کردند و راه را برای دشمنان باز نمی‌گذاشتند، امکان کمک‌رسانی ایران هم با مشکل مواجه نمی‌شد.
۷. فحوای کلام رهبر انقلاب بر این امر متمرکز بود که از دست رفتن موقّتی سوریه، به معنای ازهم‌گسیختگی جبهه‌ی مقاومت در منطقه نیست. شاید زمان ببرد اما هم سوریه به جبهه‌ی مقاومت برمی‌گردد، و هم مقاومت در نقاط دیگر منطقه گسترش می‌یابد. چه بسا بتوان 'سایر نقاط منطقه' را به فراتر از غرب آسیا نیز تسرّی داد، هرچند که نفوذ مقاومت در آن نقاط، چندان که باید مرئی نشده است.
✍پریسا نصرآبادی
@bidariymelat