⁉️ ای کاش ها و چراهای من*! ای کاش در کربلا بودم و امام حسین علیه السلام را یاری می‌کردم! چرا مردم کوفه،امامشان را تنها گذاشتند؟ در غم و اندوه غربت سیدالشهدا باید خون گریست! این جمله‌های آشنا، سالیان زیادی است در ذهنم موج می‌زند. و در ایام محرم و اربعین حسینی بیشتر، میشود.... اما کمی کلاهم را که قاضی می‌کنم، می‌بینم امام زمان علیه السلام نیز بیش از هزار و صد سال است که غریب و بی یار و یاور است! *برایش چه کرده‌ام*؟ در حالی که او نیز مانند جدش ندای "هل من ناصر" را سر داده، و فرموده : *برای فرج من دعا کنید*" انصافا غفلت نکرده‌ام؟ البته که گاهی یادش بوده‌ام، گاهی دعایم فرجش بوده است، گاهی هم از سر نیاز، به او متوسل شده ام! اما حقیقتا فراموشی‌ها و بی‌توجهی‌هایم خیلی بیشتر بوده است، و شرمسارانه به خودم می‌گویم: *راه دور نرو* ! خوب است این که می‌گویی: "ای کاش در کربلا بودم تا حسین علیه السلام را یاری کنم" و خوب است که بپرسی "چرا مردم کوفه چنان کردند " ؟ اما یادت نرود! روایات ما می‌گویند؛ *امام زمانت هم مثل حسین علیه السلام غریب است*! *مثل حسین علیه السلام تنهاست*! *و مثل حسین علیه السلام یار و یاوری ندارد!* و چه قدر کامم تلخ می‌شود وقتی از خودم می‌پرسم: آیا آیندگان تو را نیز به خاطر این غفلت‌ها نکوهش نخواهند کرد ؟ اللهم عجل لولیک الفرج #یا_صاحب_الزمان_عج