💥موانع مراقبه الف: ناامیدی از خود 👌از موانعی که شروط بیرونی مراقبه نام دارد و لازم است آن را حل نماییم ناامیدی از خود است، یعنی کسی که اشتیاق به جهاد پیدا کرده است جملاتی بر زبان می‌آورد که مشخص است امید به حرکت در مسیر عبودیت و خودسازی ندارد؛ به بیان دیگر از اینکه به نتیجه برسد و در مسیر عبودیت جزو بندگان خاص الهی گردد ناامید می‌باشد و خود را از این جمع خارج می‌داند. گاهی اوقات این مسائل ذاتی هست یعنی بی دلیل خود را از این جمع خارج می‌کند و در جواب کسی که آنان را به تزکیه دعوت می‌کند می‌گویند: ما اصلا به درد این مسئله نمی‌خوریم❗️ گاهی اوقات این مسئله به دلایل خاصی ایجاد شده است؛ مثلا چندبار تلاش کرده است و به نتیجه نرسیده است و دیگر کار را رها کرده است و با خود می‌گوید: من اگر لایق بودم اون چندبار موفق می‌شدم❗️ 💢یا هدف درستی از تزکیه نداشته است و به این دلیل ناامید گشته است مثل آن فردی که سه سال نمازشب خواند و به دلیل اینکه اتفاقی نیفتاد از خود ناامید شده و تزکیه و نمازشب را کنار گذاشته است❗️ گاهی اوقات نیز مشکل در این است که چون گناهان گذشته زیادی داشته است یا اکنون نفس و شیطان بسیار زیاد او را منحرف می‌سازند و دچار گناهان زیاد شده است از تزکیه و اینکه بتواند در این مسیر قدم بردارد ناامید شده است. و هزاران اتفافاتی که در زندگی مادی و معنوی انسان شکل گرفته است و اسباب ناامیدی را در دل ایجاد و شعار من نمی‌توانم را بر زبان جاری کرده است و بساط دوری از قرب الهی را در زندگی او جاری ساخته است و از دور نشسته است و دائم حسرت رشد اخلاقی و معنوی دیگران را می‌خورد و می‌گوید: ای کاش من هم می‌توانستم جزو بندگان خدا شوم❗️ به کانال #اخلاق_عملی بپیوندید: https://eitaa.com/joinchat/2943615170Cc0541e3711