هبوط سوژه‌های مدرن در برهوت بی‌اخلاقیِ قدرت‌های مسلط در زیست_جهانی که برساخت استعمارگر است امر اخلاقی سقوط می‌کند و حقوق آدمیان به تاراج می‌رود چرا که قبل از هر امر انسانی ، این انسان است که از معنای اصیل خود تهی شده، دفن می‌شود. در جام جهانی فوتبال، فرانسوی‌ها واقعا از چه چیزی خوشحال می‌شوند؟ اینکه کشوری یک تاریخ سراسر از خونریزی و جنایت و استعمارگری داشته باشد چه چیزی برای او باقی می‌گذارد تا به آن افتخار کند؟ از فرانسه در دو جام جهانی به عنوان قهرمان یاد می‌کنند و این درحالیست که هم ۱۹۹۸ هم ۲۰۱۸ وقتی به تیم فرانسه نگاه می‌کنی نژاد فرانسوی که نه، بیش از آنکه حتی اروپایی ببینی این سیاهان آفریقایی‌اند که خود نمایی می‌کنند اگر بخواهیم دقیق‌تر حرف بزنیم باید بگوییم این قاره‌ی آفریقا بود که دو قهرمانی جام جهانی آورد ولی جام به پاریس رفت. در قطر ۲۰۲۲ هم چیزی عوض نشده و ماجرا کما فی السابق همان است کافیست یک نگاه به تیم فرانسه‌ی استعمارگر بیاندازی، همواره تعداد و تاثیر آفریقایی‌ها به سایرین چربیده‌ است. آفریقایی‌ها می‌دوند آفریقایی‌ها گل می‌زنند آفریقایی‌ها افتخار می‌آفرینند بعد پرچم فرانسه‌ای بالا می‌رود که برای ۵ قرن بیش از ۳۵درصد آفریقا را در استعمار خود داشته است. اگر سیاهانی هستند که امروز خودشان را فرانسوی می‌دانند تعجب نکنید این از آثار و خواص شومِ استعمارگری است می‌گویند ورزش را سیاسی نکنید، خب اینکه نخ‌نماتر از آن است که بشود مطلبی در دفاع از آن نوشت یا گوینده‌ای پیدا شود و بتواند سیاسی‌کاری‌ها و سیاست‌بازی‌های مدعیان شعار "ورزش، سیاسی نیست" را در عرصه‌ی ورزش توجیه کند اما نکته‌ی اصلی این است که آنچه امروز در عرصه‌های ورزشی از اقتدار بعضی کشورها می‌بینیم، سود حاصل از انباشت سرمایه‌‌های انسانی و طبیعیِ دیگر ملت‌هایی است که این کشورها از راهِ نامشروع و نامعقولِ استعمار به دست آورده‌اند. پ.ن خیلی بعید است فرانسه بتواند از نژاد تماما فرانسوی یا لااقل فرانسویانی که یادگار استعمارگری‌اش نیستند یک تیم فوتبال ولو در حد تیم‌های درجه دو فوتبال اروپا دست و پا کند. ✍️امیر حسن شکوری @akhlaghiyat