✅امام باقر(ع) و امام صادق(ع) از انقراض بنی امیه و تاسیس بنی عباس به احسن وجه استفاده کردند و توانستند هزاران شاگرد تربیت کنند. اما وقتی نوبت به موسی ابن جعفر(ع) رسید، ورق برگشت. وقتی دشمن دید از دو امام در ملاعام در مسجد و در ملاقات های عمومی و خصوصی بیش از شصت هزار حدیث نقل کرده اند. لذا گفتند اگر موسی بن جعفر(ع) را رها کنیم ریشه این حکومت زده شده است. دائما حضرت(ع) را از مدینه به عراق و شام و بغداد تبعید می کردند. در روایت آمده است که با امام(ع) کاری کردند که موسی ابن جعفر(ع) مدت ها در بیابان های شهر شام و در غار با لباس مبدل و چهره بدلی زندگی می کردند که کسی امام(ع) را نشناسد. در تاریخ آمده است که؛ 📜《يَزالُ يَنْتَقِلُ مِنْ سِجْنٍ إلي سِجْنٍ》 امام(ع) پیوسته از زندانی به زندان دیگر منتقل می شدند.(۱) از هفت تا چهارده سال در مورد زندانی شدن امام نقل شده است. فردی یهودی را به عنوان زندان بان حضرت(ع) انتخاب کردند. سندی ابن شاهک زندان بان حضرت(ع) شد. روایت شده بچه های سندی ابن شاهک از روزنه زندان به حضرت(ع) نگاه می کردند در حالی که امام(ع) در سجده بودند و بسیار نحیف شده بودند. یک لحظه امام(ع) از روزنه ی در به بچه های سندی نگاه کرد از همین فرد یهودی یک نوه ای به دنیا آمد که از اعلام تشیع شد. لذا امام(ع) بخواهد دستگیری کند از یهودی هم دستگیری می کند. در دوره امام کاظم(ع) از آل ابی طالب هر کسی که می توانست قیام کرد و تنها فرد مهمی که قیام نکرد، امام موسی ابن جعفر بود. امام کاظم(ع) بخشی از سناریوی امامت شیعه است چراکه یک سری کارهای بر زمین مانده دارد و یکسری کار برای امام(ع) بعدی. اگر قیام می کرد و کشته می شد دستاوردی به همراه نداشت و حضرت(ع) به اندازه ای نیرو نداشت که بتواند مقابل هارون بایستد. راهبردی که حضرت(ع) استفاده کرد این بود که سازمان وکالتی تشکیل دادند که از شیعیان خمس می گیرند. عمده شروع مسئله خمس از زمان امام کاظم(ع) است. حضرت(ع) این وجوهات را به صُرّه تبدیل می کردند. این مسئله در کتب اهل سنت هم آمده است. کیسه های طلا دویست تا چهارصد سکه ای، که روایت شده ؛ 📜《إَذَا أَعطَی المَرءَ فَقَد استَغنَی》 به هر کسی می داد، آن طرف بی نیاز می شد.(۲) این یک استراتژی بود. هارون هم به این مسئله اشاره کرده بود که عجیب است برای اینها خراج می آید و ما دو خلافت داریم! حضرت(ع) شیعیان را دسته بندی کرده بودند. حضرت(ع) این مبالغ را بخشی به فقرا می دادند و بخشی به بغداد یا مدینه سرازیر می شد. حضرت(ع) اگر کوچک ترین موضع گیری سیاسی و نظامی می کرد کشته می شد. کمک امام(ع) تنها به شیعیان نبود. ابن حجر مکی(عالم اهل تسنن که در رد شیعه کتاب نوشته است و وقتی در معرفی ائمه به امام موسی کاظم(ع) می رسد) می گوید : 📜《یُدعَی بِبَابِ قَضَاءِ حَوائِجِ المُومِنِینَ ای اهلِ سُنَّه》 اهل سنت از او به عنوان باب الحوائج یاد می کردند. و در عبارتی دیگر آمده است که ؛ 📜《کَانَ مَعْرُوفا عِنْد أهل الْعرَاق بِبَاب قَضَاء الْحَوَائِج عِنْدالله》 امام موسی بن جعفر(ع) در عراق به باب الحوائج معروف بوده است.(۳) 📚منابع : ۱)بحارالانوار مجلسی، ج۴۸، ص۳۲۴ ۲)أنوارالبهیّه محدّث قمّی، ص۱۹۴ ۳)الصّواعق المحرقه ابن حجر مکی، ج۲، ص۵۹۰ @Tarikhislam