منظور از سیاست در این زمینه، سیاست مورد نظر آموزه هاى دینى است. امام على(ع) سیاست را ملازم با هدایت مى داند، تا آنجا که مى فرماید: «بدان به درستى بهترین بندگان خدا نزد خدا رهبر سیاسى عادلى است که هدایت شده و هدایت گر باشد»(نهج البلاغه، ص ۷۳).
امام خمینى(ره) نیز همین برداشت از سیاست را ارائه مى کند و مى گوید: «سیاست این است که جامعه را هدایت کند و راه ببرد. تمام مصالح جامعه را در نظر بگیرد و تمام ابعاد انسان و جامعه را در نظر بگیرد و این ها را هدایت کند به طرف آن چیزى که صلاحشان هست و این نوع سیاست، سیاست ائمه معصومین و ادامه دهندگان راه آن ها یعنى علماء مى باشد»(صحیفه نور، ج ۱۲، ص ۲۱۸ - ۲۱۷).
۳