سرود حضرت زیبایی دریاست در اعماق نگاهش این دختر آرام و صبوری که رسیده با شوق، علی باز هم انگشتری‌اش را بخشیده، به شکرانه‌ی نوری که رسیده مدیون دو نام است زمین: زینب و زهرا عالم به فدای دل این مادر و دختر عاشق شده عقل، از شب میلاد عقیله کامل شده با آیه‌ی او، سوره‌ی کوثر ءءء ءءء ءءء ءءء ءءء ءءء ءءء زینب زینب زینب، کنز حیا زینب، عشق و وفا زینب زینب زینب زینب، ای زینت قلب شیرخدا، زینب ءءء ءءء ءءء ءءء ءءء ءءء ءءء بی‌تاب کسی بودی و آرام گرفتی تا چشم تو افتاد، به چشمان حسینت در گوش تو مادر، چقدَر، زمزمه می‌کرد: ای زینب من! جان تو و جان حسینت در خطبه‌ی غرای تو غرق است، بلاغت تمثیل حیایی تو و تندیس وقاری پیداست دَم شیرخدا، در نفَس تو با شور کلام و دل شیری که تو داری دریای شکوهی تو و آیینه‌ی صبری بر قله‌ی عقلی تو و سرچشمه‌ عشقی پروانه‌ صفت، بر درِ تو فاطمیون‌ند خورشید نشان، در دل پُر داغ دمشقی ءءء ءءء ءءء ءءء ءءء ءءء ءءء زینب زینب زینب، کنز حیا زینب، عشق و وفا زینب زینب زینب زینب، ای زینت قلب شیرخدا، زینب ءءء ءءء ءءء ءءء ءءء ءءء ءءء