*امام حسین -علیه السلام-
عاشق همسر و دخترش بود*
امام حسین -علیه السلام- در سرودهای، عشق خود را به همسرش، رباب، و دخترش، سکینه، این گونه بیان میفرماید:
*لَعَمْرُکَ إِنِّنی لَأُحِبُّ داراً*
*تَحُلُّ بِها سُکَینَةُ وَ الرَّبابُ*
*أُحِبُّهُما وَ أَبدُلُ جُلَّ حالی*
*وَ لَيسَ لِلاَئمی فيها عِتابُ*
به جان تو سوگند! من خانهای را دوست میدارم که سکينه و رباب در آن باشند؛
آنها را دوست میدارم و تمام دارايیام را به پای آنها میريزم،
و هيچ کس نباید که مرا در اين کار سرزنش کند؛ (چون من واقعاً عاشق این همسر و این دختر هستم).
نکتۀ مهم آن است که امام حسین -علیه السلام- نمیفرماید که رباب و سکینهای را دوست دارم که در این خانه هستند؛ بلکه میفرماید عاشق خانه و در و دیوار خانهای هستم که همسرم و دخترم در آن زندگی میکنند.
وقتی امام، عاشق در و دیوار چنین خانهای و خودِ خانه است، پس معلوم میشود که عشق او به ساکنان آن خانه و خودِ حضرت رباب و حضرت سکینه -سلام الله علیهما- چه قدر فراتر، عمیقتر و گستردهتر است.
@jame_aqiq
@alfavayedolkoronaieh🌱