‍ ✔️نازک خیالی های عاشورایی ادبیات منظوم🔻 سهند ایرانمهر عیوق (به فارسی سروش به لاتین Capella) کنایه از" ستاره سرخ" و "بُعد مسافت است" . عیوق در اشعار سعدی و ناصر خسرو و..به کرات بکار رفته است اما افسانه ای در باره آن وجود داردکه می گوید:" هرکس این ستاره (از صور فلکی مرد ارابه ران) را در تقدیر و طالع خود داشته باشد، از تشنگی خواهد مرد"در افسانه ای دیگر گفته شده است:"نگاه کردن به این ستاره در بیابان تشنگی را برطرف می کند". یکی از زیباترین و لطیف‌ترین و در عین حال سوزناک‌ترین استفاده ها از "عیوق" که این افسانه را از نظر دور نداشته است، بیت زیبایی از "محتشم کاشانی" است که کمتر شاعری از "عیوق" دراین وجه، استفاده کرده است: زآن تشنگان هنوز به عیّوق می‌رسد فریادِ العطش ز بیابان کربلا! @sahandiranmehr @alfavayedolkoronaieh🌱