اول: غسل دوم: روزه گرفتن كه براي آن فضيلت بسياري است، و روايت شده هركه اين روز را، روزه بدارد، خدا ثواب روزه ي يك سال را براي او بنويسد، و اين روز، يكي از چهار روزي است، كه در تمام سال به فضيلت روزه ممتازاست. سوم: زيارت حضرت رسول (صلّي الله عليه و آله) از نزديك و دور. چهارم: زيارت أمير المؤمنين (عليه السّلام) به همان زيارتي كه حضرت صادق (عليه السّلام) كرده و تعليم محمد بن مسلم فرموده و در باب زيارات ان شاء الله خواهد آمد. پنجم: هنگامي كه روز بالا آمد، دو ركعت نماز بجا آورد كه در هر ركعت، پس از سوره ي حَمد ده مرتبه سوره ي قدر و ده مرتبه سوره ي توحيد بخواند، و بعد از سلام در مصلاّي خود بنشيند، و اين دعا را بخواند: اَللَّهُمَّ اَنتَ حَيٌّ لاتَموتُ [خدايا تو زنده اي هستي كه هرگز نميري] و اين دعاي مبسوطي است، چون سندش را منتهي به معصوم نديدم، مراعات اختصار را مهم تر ديدم، هركه خواهان است، به زاد العماد مراجعه كند. ششم: لازم است مسلمانان اين روز را بزرگ بدارند، و تصدّق و خيرات بنمايند، و مؤمنان را مسرور كنند، و به زيارت مشاهد مشرّفه روند. سيّد در <اقبال> شرحي از لزوم بزرگداشت اين روز ذكر نموده، و فرموده است: من طايفه اي از نصاري و جمعي از مسلمانان را يافتم، كه بزرگداشت فوق العاده اي از روز ولادت عيسي (عليه السّلام) داشتند، و تعجّب كردم كه مسلمانان روز ولادت پيامبرشان را كه بزرگترينِ همه انبياست، و به اين مرتبه از عظمت است، چگونه رضايت دهند كه آنرا بسيار بي مايه تر از بزرگداشت نصاري، نسبت به ولادت مسيح برگزار كنند!! ━━━💠🍃🌸🍃💠━━━ @tahzib_yazd @alfavayedolkoronaieh🌱