یک‌وقت تصور نشود که فهمیدنِ عقلانی و منطقی امام زمان (عج)، کلاسش بالاتر از گریه کردن است. اگر کسی فهمش درباره‌ی امام زمان (عج) بالا رفت، به جای اشک، خون گریه خواهد کرد. فکر نکنیم اگر عالِم شدیم، گریه را کنار می‌گذاریم؛ دعای ندبه را کنار می‌گذاریم. نه، اتفاقاً اگر عالِم شویم، تازه دعای ندبه‌خوان می‌شویم، تازه می‌فهمیم برای چه باید گریه کنیم. این اثرِ عجیبِ معرفت است. گاهی برخی از سَرِ ناآگاهی می‌گویند: «آقا! گریه برای امام زمان بس است. حالا دیگر نوبت معرفت است.» غافل از اینکه اگر معرفت بالا برود، اشک هم زیاد می‌شود. لذا اگر کسی آگاهی پیدا کرد، اما اشک و سوز و آهش بیشتر نشد، باید در آدمیّت و انسانیّتِ خود تردید کند. این یک اصل مهم است که علم، خشیت را افزایش می‌دهد؛ به همین دلیل است که خداوند متعال می‌فرماید: «فقط بندگان عالِم خدا هستند که از خدا خشیت دارند.» - انتظار، علیرضا پناهیان @maae_maein @alfavayedolkoronaieh🌱