هدایت شده از تنها علاج
فجر بیست وششم {يَا أَيَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ} ﺍی ﺟﺎﻥِ ﺑﻪ‌ﺁﺭﺍﻣﺶ‌ﺭﺳﻴﺪﻩ! تمام عالم را اگر یک لقمه کنند و به دست او بدهند، وقتی فکر می‌کند می‌بیند نقیصه دارد؛ خواهشش غیر این است. آن وقت مطمئن می‌شود که به کمال مطلق برسد. کمال مطلق آن وقتی است که او باشد؛ غیر او نباشد در کار. توجه به ریاست، توجه به سلطنت، توجه به عالم ماده، توجه به عالم‌های دیگر به غیب، به شهادت، هیچ نباشد. یاد منحصر شده باشد به یاد خدا. آنجا نفس «مطمئن» می‌شود. صحیفه امام خمینی، جلد 14، صفحه 207 @karbalaasalam @tanhaelaj