❇️صمیمانه راهبردی با همکاران خبرنگار
متن ذیل یادداشتی است که به همکارانم در موسسه همشهری و در روز خبرنگار تقدیم کردم. اما بهانه ایست برای یک دلنوشته راهبردی-صنفی در عصر پلتفرم که مخاطبش انسان رسانه هاست. حرفی است روی زمین مانده از رسانه های جدید و در ابعاد حکمرانی نوین. مختصر است اما مختصات این روزهای مان را همین تحول بزرگ تغییر داده است. همراه تاریخی این تحول بزرگ نشویم و مهیای نبرد جدید نباشیم، بازنده تاریخ خواهیم بود و خواه و ناخواه سمت باطل می ایستیم و آیندگان به تلخی قضاوت مان خواهند کرد.
✅همکار خوبم
➖گذشت روزگاری که مردم منتظر می ماندند، تا ساعت 21 شود و تماشای خبر کنند.
➖گذشت روزگاری که مردم کنجی می نشستند و چای و قهوه نوش می کردند و روزنامه و مجله می خواندند.
➖گذشت روزگاری که هر صبح قبل از شروع کار سراغ رسانه برخط می رفتند تا ببینند در دنیا چه می گذرد.
➖گذشت روزگاری که برای کسب خبر سراغ من و شما می آمدند.
➖امروز رسانه منبع خبری آدم ها نیست؛ محل زندگی آنهاست.
➖با رسانه فقط کسب اطلاع نمی کنند. با رسانه می بینند و می شنوند و تصمیم می گیرند.
➖امروز فضای مجازی فضای واقعی است و بلکه فضای زندگی است.
➖پیرامون انسان ها را نه واقعیت و بلکه رسانه ها گرفته اند.
➖رسانه امروز، تنها ابزار انتقال اطلاعات نیست. رسانه امروز دنیایی است که انسان ها در آن زیست می کنند.
➖واقعیت و دنیای خارج انسان ها را همین رسانه ها شکل می دهند و حرف هاست در این میان.
➖دنیایی که تصاویرش بیش از عالم واقع در عالم خیال رقم می خورد. بی اعتنا به واقعیت نیست اما آن هم نیست. روایتی است از واقع و چه بسا ناواقع.
➖این زیست رسانه ای نیز در اغلب مواقع ناخودآگاه و غیرارادی است.
➖خلاصه اینکه امروز من و شما، نه بخشی از اطلاعات افراد، که درون نظام تصمیم گیری و ارادی انسان ها قرار داریم.
➖ما غائب باشیم؛ دیگران جای خالی را پر می کنند. دیگرانی که چه بسا غریبه اند...
➖در این عصر جدید که مدیریت ذهن و خیال نقطه کانونی اداره عالم است؛ نقش تاریخی مان را پیدا کنیم.
✅از خبرنگاری خارج شویم و پیام بر شویم. فاصله خبرنگاری تا پیامبری را معلمی پر می کند و این مهم میسر نیست مگر ساخته شویم تا بسازیم.
❤️روزتان مبارک
@mahdian_mohsen
@alfavayedolkoronaieh🌱