امام جعفرصادق(عليه‌السلام): مَن تَمنّي شيئاً وَ هُوَ لِلّهِ رضاً لَم يَخرُجْ مِن‌َالدُّنيا حَتّي يُعطاهُ. کسي که چيزي را آرزو کند و رضاي خدا در آن باشد، از دنيا نمي‌رود تا آرزويش برآورده گردد. (وسائل، ج ١، ص ٣٩) أوحَی الله عَزَّ و َجَلَّ إلَی نَّبی مِنَ الأنبیاءِ إذا أُطِعتُ رَضیتُ وَ إذا رَضیتُ بَارَکتُ وَ لَیسَ لِبَرَکَتِی نِهَایَةٌ وَ إذا عُصیتُ غَضِبتُ و إذا غَضِبتُ لَعَنتُ وَ لَعنَتی تَبلُغُ السَّابعَ مِنَ الوَرَی. خدای عزوجل به یکی از پیغمبران وحی فرستاد که چون اطاعت شوم، خورسند گردم، برکت دهم و برای برکت من پایانی نیست. و هر گاه عصیان شوم، به خشم آیم و چون به خشم آیم لعنت کنم و لعنت من به هفت پشت برسد. کافی(ط-الاسلامیه) ج 2 ص 275 ، ح 26