🎙 رحمه الله : 🔷اگر خدای نخواسته از این‏‎ ‎‏عالم ـ که دار تغیُّر و تبدُّل است و هر یک از ملکات و اوصاف و احوال قلبی را‏‎ ‎‏می توان در آن تغییر داد ـ بیرون رویم و از ایمان دست ما تهی باشد، خسارتهای‏‎ ‎‏فوق العاده به ما وارد خواهد آمد و در خسران بزرگ واقع خواهیم شد و ندامتهای‏‎ ‎‏بی پایان نصیب ما خواهد گردید. و در آن عالم، ممکن نیست هیچ حالی از احوال‏‎ ‎‏نفس تغییر کند، یا اگر ایمان در این جا حاصل نشد، آنجا بتوان حاصل نمود.‏ 🍀‏‏پس انسان باید در همین عالم، این چند صباح را مغتنم شمارد و ایمان را با‏‎ ‎‏هر قیمتی هست، تحصیل کند و دل را با آن آشنا کند. و این در اوّلِ سلوک انسانی‏‎ ‎‏صورت نگیرد، مگر آن که اوّلاً، نیّت را در تحصیل معارف و حقایق ایمانیه‏‎ ‎‏خالص کند و قلب را با تکرار و تذکّر، به اخلاص و ارادت آشنا کند تا اخلاص در‏‎ ‎‏قلب جایگزین شود؛ چه که اگر اخلاص در کار نباشد ناچار دست تصرف ابلیس‏‎ ‎‏به کار خواهد بود و با تصرف ابلیس و نفس ـ که قدم خودخواهی و خودبینی‏‎ ‎‏است ـ هیچ معرفتی حاصل نشود؛ بلکه خود علم التوحید بی اخلاص، انسان را‏‎ ‎‏از حقیقت توحید و معرفت دور می کند و از ساحت قرب الهی تبعید می نماید.‏ 📌علم توحیدی که برای نمایش در محضر عوام یا علماء باشد از نورانیّت‏‎ ‎‏عاری و بری است و غذائی است که با دست شیطان برای نفس امّاره تهیه شود؛‏‎ ‎‏خود آن، انسان را از توحید بیرون برد و به تشریک نزدیک کند، 📚شرح حدیث جنود عقل و جهل، ص102-104 📣کانال مدرسه علمیه الهادی علیه السلام 🆔@alhadihawzahqom