همرزم شهدایی همچون سیدمجتبی هاشمی و شهید دستواره در ادامه این خاطره گفت: تمامی خانه ها مخروبه شده بودند و دربین آنها خانه اش رابه بچه های جهاد نشان داد و گفت که من هرگز اینجا را ترک نخواهم کرد. بچه ها دست بکارشدند و خانه اش را باز سازی کردند. ننه مریم تنها زنی بود که زندگی را در خرمشهر آغاز کرد و بابامراد، سال۱۳۶۳ آزاد شد. این زن و شوهر مجاهد خانه شأن پاتوق تجمع رزمندگان خرمشهری بود و با برپایی روضه یادشهدای مدافع شهر را با این پدرو مادر داغ دار زنده نگه می داشتند. سال ۸۳و۸۴ بود که این زوج به رحمت خدا رفتند و اکنون خانه شان وقف روضه خوانی شده است.