روزی که در شهر خودم بیگانه بودم در چاه جهل خویشتن ویرانه بودم در پیله تنهایی ام بودم گرفتار در حسرت پرواز یک پروانه بودم آن روزهای سخت بی پشت و پناهی در جستجوی غیرتی مردانه بودم شب بود و روز اصلاً چه معنا داشت آخر روزی که دور از نغمه مستانه بودم وحشت سکوت و اختناق و ظلمت محض در چنگ و دام اژدر دیوانه بودم ابلیس و یارانش به قلبم حکم می‌راند او خانه‌اش آباد و من ویرانه بودم ابلیس و یارانش حیا را خورده بودند افسون تاج و شوکت شاهانه بودم تا اینکه مردی آمد از آن سوی خورشید من سال‌ها در فکر آن فرزانه بودم مردی علم بر دوش آمد بانگ برداشت نور امید و زندگی در سینه‌ها کاشت 💚شعرهاوترانه های علی حسینی 💚 https://eitaa.com/ali1354h 💐برای دوستانتان ارسال بفرمایید 🌺