حدیث۳.
گاهی با شنیدن این روایت که هرکس فردایش ازامروزش بدترباشد دچاریاس میشویم و ناخوداگاه یاد صفای باطنی جوانیمان می افتیم که گویا هر روز بدتروبدتر شده ایم پس خدایا همه مامحرومیم!!
هرچندخوف حاصل ازاین توجه میتواندسازنده باشدولی گاهامارابیشتربه وادی کسالت وبی انگیزگی میکشاندبااین فکر که مادیگر درسراشیبی قهقهراییم هر روز درحال تاریکترشدنیم وهوامارااحاطه کرده و....
دراین کورسو،ایاواقعاراهی هست تامصداق محروم شدن دروایت نباشیم؟...
ازنظرمن بادقت در شرح حضرت آقا دام ظله العالی میتوان نکته یانکاتی مهم دراین خصوص صید کرد👇👇👇