چگونه نام امام حسین ( ع) و حضرت اسماعیل در تاریخ جاودانه شد؟! خداوند منان در قرآن مجید می فرماید: فَاذْكُرُونِي أَذْكُرْكُمْ یاد کنید مرا، تا یاد کنم شما را، یاد و ذکر خداوند سه نوع است؛ ۱. یاد عام که شامل همه موجودات الهی اعم از انسان و غیر انسان و دیندار و بی دین و ... می شود یاد خداوند از اقتضائات عالم و علیم بودن خداوند، ربوبیت الهی و دایم الفیض بودن و بسیاری از صفات دیگر الهی است. ۲. یاد خاص الهی که شامل بندگانی می شود که در برهه ای از زندگی بندگان به صورت ویژه خداوند یا را یاد می کنند، مثل لحظات نورانی دعای خالصانه، توبه، استغاثه، نماز و غیره در این لحظات انسان به صورت ویژه به یاد خداوند است و او را حاضر و ناظر می بینند و خداوند هم به صورت خاصی به آنها توجه و عنایت می فرماید. ۳. یاد اخص، که مخصوص انسان های مقرب الهی است و در آن لحظات انسان های خود ساخته، کاری را برای خداوند انجام می دهند که مورد توجه او قرار می گیرد؛ خداوند اراده کرده که یاد این بندگان و کار مخلصانه و بزرگ آنها در تاریخ بشریت ماندگار و الگوی دیگران قرار گیرد، نمونه بارز این یاد اخص عنایت خداوند برای ماندگاری نام امام حسین علیه اسلام است، تا جایی که پیامبر اعظم فرمودند: «اِنَّ لِقَتْلِ الْحُسَیْنِ علیه السّلام حَرارَةً فى قُلُوبِ الْمُؤمنینَ لا تَبْرُدُ اَبَداً.» پیامبر اکرم (صلّى اللّه علیه و آله) فرمود: «براى شهادت حسین علیه السلام ، حرارت و گرمایى در دلهاى مؤمنان است که هرگز سرد و خاموش نمی‌شود.» (جامع احادیث الشیعه ، ج ۱۲، ص ۵۵۶) یکی از یادهای اخص الهی در مورد بندگانش یاد کردن خداوند نسبت به سه بنده خود یعنی ابراهیم و هاجر و اسماعیل است، عمل سعی بین صفی و مروه که از اعمال واجب حج است در واقع یاد اخص الهی نسبت به حضرت هاجر است، حضرت هاجر در زمانی که اسماعیل طفلی بیش نبود به فرمان الهی گردن نهاد و در بیابان های خشک و سوزان مکه با همسر خود ابراهیم خدا حافظی کرد، وقتی فرزندش تشنه شد برای تامین آب، ۷بار بین کوه صفا و مروه دوید، تا برای فرزند شیرخوارش آب بجوید، در آنجا نه خبرنگاری بود نه فیلم برداری و حتی نه شاهدی، بجز خداوند و فرشتگان الهی، خداوند ارده کرد تا این عمل حضرت هاجر جزو اعمال حج قرار داده شود تا میلیون ها میلیون انسان مسلمان به تاسی از ایشان بین صفا و مروه بدوند، تا نام هاجر در صحنه تاریخ ابدی شود. همچنین برای جاودانه شدن یاد حضرت ابراهیم و حضرت اسماعیل، قربانی کردن در حج برای حُجاج را واجب و انجام آن برای همه مسلمانان در روز قربان را مستحب موکد قرار داد به تعبیر خداوند در قرآن مجید: وَفَدَيْنَاهُ بِذِبْحٍ عَظِيمٍ ﴿١٠٧﴾ و ما اسماعیل را در برابر قربانی بزرگی [از ذبح شدن] رهانیدیم، (۱۰۷) آری این است یاد اخص الهی در مورد بندگان مقربش. الهم الرزقنا حج بیتک الحرام ✍ علی ارجمند عین الدین ┏━━━🍃‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌🌸‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌🍃‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌━━━┓ 🆔 @aliarjmand_jahad ┗━━━🍃‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌🌸‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌🍃━━━┛