مادر: فاطمه بنت اسد بن هاشم.
حضرت علي (ع) و برادرانش نخستين هاشمياني بودند كه از پدر و مادر هاشمي تولد يافتند.
مادرش (فاطمه بنت اسد) از بانوان بزرگ صدر اسلام و از نخستين زناني بود كه پس از خديجه كبري (س) به پيامبر اسلام (ص) ايمان آورد. حضرت محمد (ص) از سن هشت سالگي در دامن پرمهر اين بانوي مجلّله تربيت يافت و بيش از چهل سال از خدمات و حمايتهاي او بهرهمند بود. وي در اين مدت نقش مادر پيامبر (ص) را بر عهده داشت.
فاطمه بنت اسد به همراه خاندان پيامبر اكرم (ص) به مدينه مهاجرت كرد و در همان جا وفات يافت.
پيامبر اكرم (ص) در وفات او اندوهگين شده و با دست خود و با پيراهن خود، او را كفن كرد و بر وي نماز خواند و به خاك سپرد. سپس ولايت فرزندش، علي (ع) را بر وي تلقين فرمود و اين دعا را در حقش از خداي منان مسئلت نمود:
اللّهُ الَّذي يُحْيي وَيُميتُ وَهُوَ حَيٌّ لا يَمُوتُ اِغْفِرْ لِأُمّي فاطِمَةَ بِنْتَ اَسَدٍ، وَلَقِّنها حُجَّتها، وَوسّعْ عَلَيْها مَدْخَلَها، بِحَقِّ نَبِيِّكَ مُحَمَّدٍ وَالْاَنْبِياءِ الَّذينَ مِنْ قَبْلي فَاِنَّكَ اَرْحَمُ الرَّاحمينَ.
. بحار الأنوار، ج35، ص179، باب 3، ح 85؛ اهل البيت، ص 191؛ في رحاب أئمة أهل البيت، ج1، ص 8
https://eitaa.com/aliasgharnameh