اگر تو بودی چه می کردی!؟ از یکی از دوستانم که خیلی از وضع موجود و مسولان فاسد و ناکارامد انتقاد می کرد پرسیدم اگر تو که رفیق چند ساله منی پستی بگیری و مدیر شوی و من از تو بخواهم کاری به من بدهی یا امضایی یا سفارشی بکنی تو چه می کردی؟! کمی فکر و گفت دریغ نمی کردم! گفتم مشکل مملکت ما همین است همین تعارفات مدیران با اقازاده هاشون و رفقاشون می شود رانت میلیاردی بازار ارز و سکه می شود رانت شستا در وزارت کار رانت خودرو در وزارت صنعت، می شود برادرزاده عراقچی و ....فساد همین طور ایجاد می شود! این که مسوولان ناکارامد مقصر وضع فعلی هستند روشن است و در حد خود باید تبیین شود اما مساله مهمتر این است که چه باید کرد؟! ایا کشور به اندازه کافی مدیر و کارمند سالم و کارامد که اسیر تعارفات و باند بازی ها نشود تربیت کرده است!؟ ایا تا کنون بعد از انقلاب دولتی بوده است که تمام مدیرانش دارای این خصوصیات باشند؟! پر واضح است که خیر! حال سوالی که باید به دنبال پاسخش بود این است...چه کس یا نهادی باید این مدیران را تربیت می کرد و بکند؟! نظام اموزش پرورش،دانشگاه،یا حوزه؟! کدام یک در این امر مهم درست گام برداشتند و گام بر میدارند؟! واقعیت این است که این هر سه در تربیت مدیرانی با خصلت تعهد و تخصص و به تعبیری اگاهی و ازادی (ازادی از هواهای خود و دیگران) فشل بودند یا لااقل اون طور که باید نبودند! خصوصا حوزه و روحانیت که وظیفه انسان سازی اش را اگر نگویم بکلی تا حد بسیاری به فراموشی سپرد و در عوض در ایجاد موسسات گوناگون و برگزاری همایشات مختلف و دوره های مختلف علمی رشد داشت اما چه قدر آدم ساخته شده؟! قصه پردرد حوزه بماند برای نوشته های دیگر.... بنابراین تا انسان سازی و کادر سازی درست نشود توقع تحمل بار و اهداف سنگین انقلاب اسلامی از مدیران تربیت شده در سیستم فعلی و از ان بدتر در سیستم غربی توقع بی جایی است! #نقد اجتماعی #تحلیل بنیادی @alinabinejad