💔
نوستالژی؛ به یاد نیمه شعبانهای مردمی قم
متولدین دهههای ۴۰ تا ۷۰ شمسی، «نیمه شعبانهای پرشور قم» را به یاد دارند؛ چراغانی کوچهها، ساختن حوض و آبنما در محلهها، برپا کردن سنهای تئاتر کوچک و اجرای سیاه بازی و حتی نمایشهایی دربارهٔ انقلاب و دفاع مقدس، پخش شربت و شیرینی؛ و البته همهٔ اینها، به شکل مردمی.
یکی از محلات مهم در این جشنها، خیابان چهارمردان بود که حرم حضرت معصومه(س) را به گلزار شهداء متصل میکند.
گذشته از چراغانیهای بزرگ و حتی یک قطار برای بازی بچهها، ساخت چند نماد جالب - یک کره زمین بزرگ چرخان، کعبهای بر فراز داربست و اسامی نورانی چهارده معصوم - چهارمردان نیمهٔ شعبان را خاطره جمعی مردم قم ساخته بود.
ابیات زیر از شاعر قمی آقای «حمیدرضا برقعی»، مربوط به آخرین سالهایی است که آن نمادها در چهارمردان قرار داشت:
اگر هر جای دنیایم، دلم در یک خیابان است/
همیشه نیمهٔ شعبان، دلم در «چهارمردان» است
خیابانی که دل، سرمست یوسف میشود در آن/
و با اصرار، هی، شربت تعارف میشود در آن
به پای دل به شوق دیدن دلدار خواهم رفت/
پیاده از «حرم» با گریه تا «گلزار» خواهم رفت
حرم...گلزار، احساس صفا تا مروه را دارد/
و بالای سرم «یک کعبهٔ زیبا» خدا دارد
منِ بیچاره دنبال تو هستم، چارهٔ من چیست؟/
تو هستی در میان ما، ولی توفیق دیدن نیست
و میدانم مرا که دل به تو بستم تو میبینی/
اگر چه اهل پایینْ شهرِ قم هستم، تو میبینی
چه میشد باز کودک میشدم با شور دلتنگی/
دوباره کوچه را تزئین کنم با کاغذ رنگی
✨✨✨✨✨
🍀
اخلاق و اعتدال ؛
کانال سید علیرضا حسینی (عارف)
در ایتا:
@alirezahoseiniaref