ادامه قبل... چند روز بعد از طرف اداره هنر و رسانه دفتر تبلیغات اسلامی اصفهان تماس گرفتند و دعوت کردند تا در همایش تجلیل از مبلغان فضای مجازی، دقائقی صحبت کنم. هرچند وقت محدودی در اختیارم بود ولی فرصت را غنیمت شمردم و خیلی کوتاه اشاره کردم که ما در حوزه با هنر بیگانه‌ایم و نهایتا هنر را ابزاری برای انتقال مفاهیم می‌دانیم. آیا شَان هنر و هنرمند در همین حد است؟ که مقدم بر همه ما، به نسبت بین سینما، هنر، رسانه و امر دینی در تاریخ انقلاب اسلامی اندیشیده است در کتاب آینه جادو، ما را به نسبت ظریف بین فرم و محتوا رهنمون می‌کند. در تلقی رایج، فرم و محتوا، همچون ظرف و مظروفی بی نسبت هستند و فرقی نمی‌کند که محتوا را در چه فرمی ارائه دهیم. در این نگاه، طلبه‌ی بلاگر با یک سلبریتی اینستاگرام چه تفاوتی دارد؟ اگر عمیق‌تر شویم می‌بینیم فرم با محتوا نسبتی وثیق دارد و هر محتوایی را نمی‌توان در هر فرمی ارائه کرد اما شهید آوینی از این نگاه هم عمیقتر می‌شود. او به اتحاد فرم و محتوا نظر داشت‌. در روایت فتح این محتوا بود که به فرم تبدیل می‌شد و اتحادی ناگسستنی می‌یافت. ما امروز بیش‌از آنکه محتاج تکنیک‌های ترند شدن در اکسپلور باشیم نیازمند زبانی هستیم که در آن محتوای دینی به فرم درآمده باشد.