مگر تقسیم‌بردار است؟ یکی از معانی ، غیرقابل تقسیم بودن شئون تولّی و است. اینکه کسی بگوید: «من در 10 مسأله، و پیغمبرش را قبول دارم، اما اینجا که می‌گویند بروید بجنگید، چون من عقلم تشخیص داده که الآن نباید با جنگید، قبول نمی‌کنم. چرا سری که درد نمی‌کند دستمال ببندیم؟ این چه کاری است که هر روز در خیابان برویم و بگوییم مرگ بر آن، مرگ بر این؟ این یک مورد را؛ یعنی و مرگ گفتن و جنگیدن را، جدا هستیم، اما با بقیه‌ی دین همراهیم؛ به می‌رویم، می‌خوانیم، نماز مستحبی هم می‌خوانیم، اما وقتی بخواهند بگویند ، ، ما سرمان را می‌اندازیم پایین و ذکرمان را می‌گوییم، به ما چه مرگ بر کی! دعایمان را می‌کنیم، نمازمان را می‌خوانیم، کاری به نداریم، این‌ها می‌خواهند باهم بجنگند، بجنگند، می‌خواهند صلح کنند، صلح کنند، بر سر قدرت در دنیا با هم می‌جنگند!» این به این معناست که چنین فردی در بعضی مسائل از ولایت‌پذیری عقب‌نشینی کرده است؛ خداوند می‌گوید اینان سایر اعمالشان نیز حبط می‌شود: *«ذلِک بِاَنَّهُمُ اتَّبَعوا مَا اَسخَطَ اللهَ وَکرِهوا رِضوانَهُ فَاَحبَطَ اَعمالَهُم»* (سوره 47، آیه 28) دین و اطاعت از خدا تبعیض‌بردار نیست، اگر خدا را تکلیف کرده، برای همه تکلیف کرده است. بخشی از صلی الله علیه و آله علی صبوحی @alisaboohi_com | علی صبوحی