در آیات اول تا سوم سوره مبارکه محمد (ص) دو سنت مطرح است: 1) سنت اضلال عمل برای کافران؛ یعنی کافر اعمالی را که انجام می‌دهد به مقصد و مقصودش که همان سعادت است، نمی‌رسد. 2) مؤمنانِ اهل عمل صالح ... ﴿وَآمَنُوا بِمَا نُزِّلَ عَلَى مُحَمَّدٍ﴾، اعمالی را که انجام می‌دهند، قرار است با اراده‌ی خداوند به مقصد و مقصودش برسد. ممکن است ... لغزش‌ها و خطاهایی که از آن‌ها سر می‌زند ... مانع به نتیجه رسیدن اعمال مؤمنان بشود، که در اینجا خداوند خودش جبران می‌کند و آن موانع را می‌پوشاند و اعمال مؤمنان را به مقصد و مقصود می‌رساند. همچنین ممکن است شأن و امر آن‌ها به خاطر لغزش‌ها و کوتاهی‌های خودشان دچار تباهی و گرفتار عوارض و آفات گردد، که خداوند آن‌ها را اصلاح می‌کند. خداوند در این سوره می‌خواهد بگوید مسأله‌ی ﴿وَآمَنُوا بِمَا نُزِّلَ عَلَى مُحَمَّدٍ﴾ و ﴿وَهُوَ الحَقُّ مِن رَبِّهِم﴾ معیاری برای این گروه ایجاد کرده است.... این معیار حق است و غیر از این باطل است. کسی که از حق تبعیت کند، اگر بلغزد هم ما او را حمایت می‌کنیم تا ثبات قدم پیدا کند و محکم بایستد و بتواند پیش برود، ولی آن‌کس که از باطل تبعیت کند، هرقدر هم که تلاش کند، او را به‌جایی نمی‌رسانیم، و راهی که انتخاب کرده است، مقصد و مقصودی به دنبال آن نیست. مسابقه کتابخوانی «تدبّر؛ زندگی» درس‌گفتار سوره مبارکه محمد (ص) sapp.ir/tadabborzendegi_ir https://tadabborzendegi.ir