امام سجاد علیه السلام هنگامی که روزی بر ایشان تنگ میشد این دعا را می خواندند دعای شماره 29 صحیفه سجادیه : اللَّهُمَّ انَّكَ ابْتَلَيْتَنا في‏ ارْزاقِنا بِسُوءِ الظَّنِّ وَ في‏ اجالِنا بِطُولِ الْأَمَلِ حَتَّى الْتَمَسْنا ارْزاقَكَ مِنْ عِنْدِ الْمَرْزُوقينَ وَ طَمِعْنا بِامالِنا في‏ اعْمارِ الْمُعَمَّرينَ فَصَلِّ عَلى‏ مُحَمَّدٍ وَ الِهِ وَ هَبْ لَنا يَقِينًا صادِقًا تَكْفِينا بِهِ مِنْ مَؤُنَةِ الطَّلَبِ وَ الْهِمْنا ثِقَةً خالِصَةً تُعُفينا بِها مِنْ شِدَّةِ النَّصَبِ وَ اجْعَلْ ما صَرَّحْتَ بِهِ مِنْ عِدَتِكَ في‏ وَحْيِكَ وَ أَتْبَعْتَهُ مِنْ قِسَمِكَ في‏ كِتابِكَ قاطِعاً لاهْتِمامِنا بِالرِّزْقِ الَّذى‏ تَكَفَّلْتَ بِه وَ حَسْمًا لِلْاشْتِغال بِما ضَمِنْتَ الْكِفايَةَ لَهُ فَقُلْتَ وَ قَوْلُكَ الْحَقُّ الْأَصْدَقُ وَ اقْسَمْتَ وَ قَسَمُكَ الْأَبَرُّ الْأَوفى‏ وَ فِى السَّماءِ رِزْقُكُمْ وَ ما تُوعَدُونَ ثُمَّ قُلْتَ فَوَ رَبِّ السَّماءِ وَ الْأَرْض انَّهُ لَحَقٌّ مِثْلَ ما انَّكُمْ تَنْطِقُونَ خداوندا، تو ما را آزمودی تا در کم و بیش روزیهایمان بدگمان شدیم و در مدت عمرمان به آرزوهای دور  و دراز گرفتار آمدیم، تا آنگاه که روزی خود از درگاه دیگر روزیخواران طلبیدیم و به عمری دراز چون عمر پیران کهنسال طمع بستیم. بار خدایا، بر محمد و خاندانش درود بفرست و ما را به یقینی صادق برسان که ما را از رنجش طلب معاش کفایت کند و اطمینانی خالص بخش که ما را از شدت تعب معاف دارد. خداوندا، آن وعده ای را که در وحی خود بر پیامبر (ص) بدان تصریح کرده ای و در قرآن بر آن سوگند خورده ای سبب قطع دلمشغولی ما به رزقی که خود آن را تکفل کرده ای قرار ده. خداوندا، تو خود گفته ای «روزی شما و هر چه به شما وعده شده در آسمان است. » ای خداوند گفته تو راست ترین گفته هاست و سوگند تو درست ترین و کامل ترین سوگندهاست. و در پی آن سوگند خورده ای که «سوگند به پروردگار آسمان ها و زمین که این سخن آن چنان که سخن می گویید حتمی است.» 📓 صحیفه سجادیه ص 136 📓 @allah144