تعالی آن را رقم زده و بر طبق اراده خداوند است. یکی از دلایل آن شاید سنجش ایمان مردم باشد. خداوند نمی‌خواهد مردم با تحکم و اجبار حق را درک کنند. به هر کسی فرصتی می‌دهد تا خودش راه حق و باطل را سنجیده و به نتیجه برسد. اگر کسی به آیات خدا ایمان داشته باشد، این مسیر برایش ساده‌تر خواهد بود. ولی اگر کسی به قرآن کریم ایمان نداشته و رسالت نبی مکرم اسلام را به یقین درک نکرده باشد، خدا هم او را وادار به تسلیم شدن در برابر توحید و نبوت و معاد نخواهد کرد.
بر همین اساس است که ظهور امام زمان (علیه السلام) را به عنوان حسن ختام تمام رویدادهای زمینی قرار داده است و می‌فرماید: *«هُوَ الَّذِی أَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُدی وَ دِینِ الْحَقِّ لِیُظْهِرَهُ عَلَی الدِّینِ کُلِّهِ وَ لَوْ کَرِهَ الْمُشْرِکُونَ؛ خداوند فرستاده خود را با هدایت و دین حق فرستاد تا بر همه دین‌ها غالب شود. هرچند مشرکین نخواهند.»* امام علی بن موسی‌الرضا (علیه السلام) درباره آیه شریفه فرموده‌اند که: این آیه زمانی تأویل خواهد شد که قائم آل محمد (علیهم السلام) ظهور کند. در آن زمان است که کافران و منکران توحید، از ظهور او ناراضی و ناراحت خواهند بود چون فرصت غفلت یا لجاجتشان به اتمام می‌رسد.
*مژده ظهور امام زمان (علیه السلام) در زبور*
*اشاره کردید که حضرت موسی (علیه السلام) مژده ظهور قائم آل محمد (علیهم السلام) را در دوران خود داده بود. آیا پیامبران دیگر هم به مردم از چنین رویداد مهمی خبر داده بودند؟*
بله. آن طور که از روایات مستند و معتبر مشخص می‌شود تقریباً تمام پیامبران و اولیا (علیهم السلام) خبر ظهور منجی آخرالزمان را داده بودند و از آن حضرت یاد کرده بودند. حتی تعدادی از آن‌ها شرایط و ویژگی‌های زمان ظهور و رویدادهای پس از ظهور امام زمان (علیه السلام) را تشریح کرده‌اند.
به عنوان مثال حضرت داود (علیه السلام) از این واقعه مهم و سرنوشت‌ساز خبر داده است. چنانکه در قرآن کریم می‌خوانیم: *«وَ لَقَدْ کَتَبْنا فِی الزَّبُورِ مِنْ بَعْدِ الذِّکْرِ أَنَّ الْأَرْضَ یَرِثُها عِبادِیَ الصَّالِحُونَ؛ در زبور (حضرت داود پیغمبر) بعد از کتب آسمانی سابق نوشتیم که: زمین را بندگان صالح ما به ارث می‌برند.»* به ارث بردن زمین توسط بندگان صالح خداوند، همان واقعه‌ای است که پس از ظهور حضرت حجت (عجل الله تعالی فرجه الشریف) اتفاق می‌افتد. طبق آیه شریفه، در کتاب الهی حضرت داود (علیه السلام) این نکته ثبت شده و به اطلاع مردم آن دوران رسیده بود.
*منتقم خون امام حسین (علیه السلام)*
*یکی از صفاتی که به امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) نسبت داده شده، آن است که آن حضرت را منتقم خون حضرت سیدالشهدا (علیه السلام) و یاران ایشان دانسته‌اند. چه آیه و روایت مستندی در این باره وجود دارد؟*
یکی از مهم‌ترین صفات امام زمان (علیه السلام) و شاخص‌ترین عملی که آن حضرت مبادرت به آن می‌کنند، انتقام گرفتن از دشمنان اسلام و اهل بیت (علیهم السلام) و به خصوص انتقام گرفتن از دشمنان و قاتلان امام حسین (علیه السلام) است. این موضوع بارها در کلام ائمه اطهار (علیهم السلام) مورد تأکید قرار گرفته است.
اما در این میان، مهم‌ترین سند درست بودن این رویداد، سخن خداوند متعال است که می‌فرماید: *«أُذِنَ لِلَّذِینَ یُقاتَلُونَ بِأَنَّهُمْ ظُلِمُوا وَ إِنَّ اللَّهَ عَلی نَصْرِهِمْ لَقَدِیرٌ؛ به آنان که ستم دیده‌اند اگر پیکار کنند، اجازه جنگ داده شده و خداوند قدرت بر یاری آن‌ها دارد.»* امام صادق (علیه السلام) در تفسیر این آیه فرموده‌اند که «منظور از آیه شریفه، قائم آل محمد (علیهم السلام) است که به خونخواهی جد مظلوم ما، امام حسین (علیه السلام)، قیام خواهد کرد.»
*در اینجا یک سؤال اساسی مطرح می‌شود، مبنی بر اینکه با وجودی که سال‌ها از مرگ قاتلان حضرت سیدالشهدا (علیه السلام) می‌گذرد، امام زمان (علیه السلام) چگونه از آن‌ها انتقام می‌گیرند؟*
برای درک مفهوم منتقم بودن امام زمان (علیه السلام) باید در ظرفی فراتر از ظرف مکان و زمان بیندیشیم. درست است که قاتلان امام حسین (علیه السلام) در همان دوران به درک واصل شده و مرده‌اند، اما دقت داشته باشید که نسل آن‌ها و ظلم آن‌ها همچنان برقرار است. هنوز هم ظالمان قصد جان امام زمان (علیه السلام) را دارند، همان گونه که در سال ۶۱ هجری قصد جان امام زمان خود را کردند.
ماجرای منتقم بودن حضرت حجت (ارواحنا له الفداه) به جریان تقابل بنی‌هاشم و بنی‌امیه مربوط است که تا زمان انتقام گرفتن ادامه خواهد داشت. آن شخصی که در روایات از او با عنوان «سفیانی» یاد شده، از نسل ابوسفیان و هند جگرخوار است. او همان کسی است که از شام که امروز به نام سوریه می‌شناسیم، شورش می‌کند و وقتی تعداد زیادی از مردم مظلوم را کشت، در برابر سپاه امام زمان (علیه السلام) قرار می‌گیرد. اما از آن حضرت شکست می‌خورد و هلاک می‌شود.